Niedokładności w tłumaczeniu: dlaczego dzban Pandory był nazywany pudełkiem przez 500 lat

Lingwiści doskonale zdają sobie sprawę z tego, jak trudno jest tłumaczyć z jednego języka na inny. Zwłaszcza jeśli chodzi o jakiś bardzo starożytny język. Prawdopodobieństwo niedokładności lub zniekształcenia faktu jest bardzo wysokie. Podobna sytuacja miała miejsce ze słynną „Puszką Pandory”, która okazała się zupełnie innym tematem, a naukowcy zauważyli to dopiero po pięciuset latach.

Według mitologii greckiej Pandora dostała unikalny artefakt jako posag ze ścisłym nakazem, aby nigdy go nie otwierać w żadnych okolicznościach. Jednak ciekawa dziewczyna nie mogła się oprzeć i postanowiła zajrzeć do środka przynajmniej jednym okiem. Gdy tylko otworzyła prezent, wszystkie kłopoty i występki tego świata rzuciły się na świat. Przestraszona puściła wieko, które zamknęło naczynie, ale, jak się okazało, było już za późno. Po pierwsze, całe zło okazało się na zewnątrz, a po drugie, wewnątrz skarbca, na samym dole, nadzieja pozostała zamknięta.

Aby wyznaczyć naczynie w oryginalnej wersji mitu, starożytny grecki pisarz Hesiod użył słowa pithos (grecki pithos), co oznacza duży gliniany dzban, w którym wcześniej przechowywane były różne produkty, a także używane do pochówku. Jednak kiedy w XVI wieku wiersz został przetłumaczony na łacinę, osoba, która to robiła, myślała, że autor się mylił i faktycznie miał na myśli to słowo puxis, co po prostu tłumaczy z greckiego jako „pudełko”. Tak więc, z powodu jednego przeoczenia tłumacza, słynny Pythos z Pandory był uważany za pudło przez setki lat.

Ale w jaki sposób niefortunny artefakt wpadł w ręce Pandory? Według legendy dziewczyna stała się narzędziem zemsty na wszystkich ludziach i Prometeuszu, który ukradł boski ogień i przekazał go zwykłym śmiertelnikom. To gniewni bogowie stworzyli piękną Pandorę, która została żoną Epimetheusa (młodszego brata Prometeusza), a następnie wsunęli jej naczynie ze wszystkimi problemami i chorobami, surowo karając ludzi za ich czyny.