Gesty i okrzyki japońskich pracowników kolei

Pamiętasz, uczono nas w dzieciństwie, żeby nie wskazywać palcami, że jest niegrzeczna? ... Więc w Japonii, gdzie ceniona jest grzeczność, jak nigdzie indziej na świecie, prawda jest odwrotna. Każdy uważny turysta, który z jakiegoś powodu skorzystał z doskonałego japońskiego transportu kolejowego, prawdopodobnie zauważył, że prawie wszyscy pracownicy kolei ciągle wskazują coś palcami i jednocześnie wykrzykują różne zaklęcia po japońsku.

Palec wskazujący w białej rękawiczce - wizytówka japońskich pracowników kolei

Wszystkie te gesty i płacz są używane bez powodu. Są częścią systemu o nazwie „Shisa Kanko”, który służy poprawie bezpieczeństwa pracy w każdym obszarze, w którym pracownicy muszą wykonywać powtarzalne, jednolite działania wiele razy dziennie.

Shisa Kanko (w języku angielskim to „wskazywanie i dzwonienie”) została opracowana dla przedsiębiorstwa kolejowego w mieście Kobe już na początku XX wieku. Cesarstwo japońskie przeżywało wówczas okres szybkiej industrializacji, władze szukały sposobu zabezpieczenia ruchu pociągów. Głównym problemem był czynnik ludzki - reguły ustanawiały listy działań, które powinni podjąć pracownicy kolei, ale z czasem monotonia tej pracy doprowadziła do niedbalstwa i zaniedbania. Niektóre punkty kontrolne zaczęto pomijać „losowo”, co może prowadzić do poważnych konsekwencji.

Główną ideą systemu gestów i krzyków jest to, że osoba wzmacnia działanie mentalne fizycznym gestem i sygnałem głosowym. Na przykład nie wystarczy, aby inżynier pociągu spojrzał na zielone światło przed przejechaniem pociągu. Musi wskazać na światłach i głośno powiedzieć: „Zielone światło, możesz jechać”. Tak więc nie tylko on sam jest bardziej uważny na swoje działania, ale wszyscy wokół niego widzą, że nie zapomniał sprawdzić ważnego wskaźnika lub wykonać środka bezpieczeństwa.

System Shisa Kanko zaczął od zwykłych okrzyków: kierowcy głośno ogłosili wskaźniki i semafory, które zobaczyli. Po chwili dodali wymóg, aby wskazać palcem obiekt będący przedmiotem zainteresowania.

Z czasem system ten rozprzestrzenił się na wszystkie przedsiębiorstwa kolejowe w Japonii. Na przykład przewodnik w prywatnej firmie (która nie jest częścią grupy JR) sprawdza, czy wszystkie drzwi są zamknięte przed wysłaniem pociągu. Wiemy, że nie pochodzi z JR z powodu braku białych rękawiczek.

Przewodniki i krzyki są używane przez konduktorów, kierowców, dyrygentów i uczestników platformy. Na przykład pracownik na peronie słynnej linii Yamanote w Tokio sprawdza, czy nie ma zakłóceń na szynach przed nadjeżdżającym pociągiem. Jednocześnie pokazuje nie tylko po drodze, ale przesuwa palcem po peronie od ostatniego samochodu do pierwszego, pokazując, że patrzył na całą długość stacji:

Badanie przeprowadzone w połowie lat dziewięćdziesiątych przez Japoński Instytut Kolejnictwa wykazało, że taki system eliminuje około 85% błędów popełnianych przez personel kolejowy.

Dzisiaj gesty i krzyki są obecne w japońskim transporcie. Nawet kierowca kolei linowej co dwa metry głośno pokazuje i krzyczy w całej pustej kabinie.

„Przed wejściem do tunelu!”

„Przed nami nadchodząca przyczepa! Teraz się z nią rozstaniemy. Szyny są bezpłatne!”

„Nie ma nic przed sobą. Wszystko jest w porządku, po prostu to pokazuję!”

Są cztery na ekranie i cztery na panelu! Wszystko pasuje do siebie! (Nie pytaj mnie, co to znaczy ...)

Każdemu przyjazdowi i odejściu ze stacji superszybkiego Shinkansena towarzyszy wiele gestów i płaczów pracowników firm JR.

Nawet kreskówkowe maskotki w wagonach demonstrują system Shisa Kanko.

We współczesnej Japonii nie tylko inni przewoźnicy (autobusy itp.) Pożyczyli ten system od pracowników kolei. Został przyjęty przez wiele przedsiębiorstw przemysłowych, fabryk, elektrowni i tak dalej.

W pozostałej części świata gesty i krzyki nie są do tej pory bardzo rozpowszechnione, oczywiście wszystkie te wskazywanie palcami wydają się zbyt śmieszne dla wielu. (Nawet niektórzy Japończycy są zawstydzeni wyraźnym wykonywaniem tych gestów i zamiast tego powolnie machają ręką we właściwym kierunku).