Wszystko jest widoczne z kosmosu: Patagonia traci także lodowce

Patagonia wraz z wyżynami andyjskimi jest najrzadziej zaludnionym miejscem w Ameryce Południowej. Z powodu trudnych warunków górzystego terenu, a nie najłagodniejszego klimatu, gęstość zaludnienia jest niska i prawie nie ma infrastruktury. Różnorodność fauny tutaj jest również niewielka, ponieważ nie każdy może przetrwać w takich warunkach geograficznych. Ale w Patagonii istnieje wystarczająca liczba ogromnych lodowców, które są bardzo interesujące dla naukowców, jako wskaźniki zmian klimatycznych zachodzących na Ziemi.

Patagonia jest potężnym ośrodkiem zlodowacenia w skali globalnej. Koncentruje się tu kilka dużych lodowców, takich jak Uppsala, Perito Moreno, Spegazzini. W samym parku Los Glaciares znajduje się prawie 50 lodowców. Patrząc na te martwe masy lodowe, wydaje się, że nie zagraża im globalne ocieplenie. Jest to jednak zwodnicze wrażenie, a powiew zmian klimatu panuje już w tym trudnym miejscu.

Lodowce Patagonii są obserwowane nie tylko przez glacjologów podczas wypraw, ale także przez astronautów z ISS. Na przykład w ramach programu o nazwie „Huragan” kompleksowy monitoring środowiska, w tym lodowców w Patagonii, jest prowadzony w rosyjskim segmencie ISS. Biorąc pod uwagę niedostępność tego regionu, obserwacje z orbity mogą wypełnić szereg luk w monitorowaniu mas lodowych, a także dać pełniejszy obraz w związku z regularnymi lotami ISS nad tym regionem.

Według obserwacji przeprowadzonych w ramach programu Huragan lodowce Patagonii, podobnie jak w wielu innych miejscach na świecie, wykazały spadek powierzchni w ostatnich dziesięcioleciach. Na przykład lodowiec Uppsala jest stałym dostawcą dużych gór lodowych, a jego powierzchnia jest zmniejszana co roku. Niestety, nawet tak surowy klimat z niskimi temperaturami i ciągle wiejącymi wiatrami nie jest w stanie uratować lodowców Patagonii przed stopniowym topnieniem.