Pozostałości największego ichtiozaura należą do ciężarnej samicy

Pozostałości największego zarejestrowanego ichtiozaura o długości 3-3,5 metra odkryto w latach 90. na wybrzeżu Somerset w Anglii. Przez te wszystkie lata skamielina licząca około 200 milionów lat nie była tak naprawdę badana, dopiero niedawno paleontolodzy dokładnie przestudiowali okaz i odkryli, że szczątki należały do ichtiozaura, który był w ciąży w chwili śmierci. W rzeczywistości odkrycie zostało odkryte na nowo po dwóch dekadach. Co oznacza to odkrycie?

Prawdziwy brytyjski

Ichtiozaury były bardzo udaną grupą gadów morskich, które żyły na terytorium współczesnej Europy i Azji i wyginęły około 90 milionów lat temu. Często są mylnie nazywane „pływającymi dinozaurami”, chociaż gady te pojawiły się na długo przed pierwszymi dinozaurami. Największe gatunki ichtiozaurów osiągnęły długość ponad 2 metrów, co w porównaniu z wielkością „strasznych jaszczurek” jest niewiele.

Próbka, która wywołała poruszenie naukowców, należy do gatunku Ichthyosaurus somersetensis. Pozostałości pierwszych przedstawicieli tego gatunku odkryto po raz pierwszy w XIX wieku i ogólnie w całej Anglii znaleziono setki okazów z rodziny ichtiozaurów. Ale po raz pierwszy ciężarna kobieta wpadła w ręce naukowców, a skamielina zawiera również resztki zarodka, który nie miał czasu rozwinąć się w macicy. Naukowcy coraz częściej dokonują odkryć nie w miejscach wykopalisk, ale poprzez uważne badanie eksponatów muzealnych.

Ogon za tobą

Resztki zarodka są niekompletne, zachowana jest tylko część tylnej kości, część przednia, żebra i kilka innych kości. Zachowany łańcuch kręgowy ma mniej niż 7 cm, a kości zarodka nie są całkowicie skostniałe, co oznacza, że wciąż rozwijał się w chwili śmierci. Dokładne przestudiowanie takiego znaleziska pomoże odkryć wiele sekretów rozwoju i życia ichtiozaurów.

Na przykład wiele pozostałości ichtiozaurów pochodzi ze zbiorów historycznych, a większość z nich nie ma dokładnych danych geograficznych ani geologicznych. Ale ta kopia ma, więc możesz znaleźć informacje o innych ichtiozaurach.

Po dokładnym przestudiowaniu szkieletu dokonano kolejnego bardzo intrygującego odkrycia: ogon okazu nie należał do reszty szkieletu, tył innego ichtiozaura był po prostu przymocowany do znalezionych szczątków, dzięki czemu szkielet jako całość wyglądałby bardziej kompletnie i atrakcyjnie wizualnie.