Naukowcy spierają się o to, kiedy psy stały się domowymi zwierzętami

Psy żyją obok ludzi od dziesiątek tysięcy lat. Dzięki badaniom genetycznym okazało się, że pochodzą one od dzikich wilków, ale nadal nie jest jasne, jak i kiedy dokładnie to się stało. Niedawno naukowcy zbadali najstarsze znalezione szczątki psów domowych i przeprowadzili analizę genetyczną, aby dowiedzieć się, jak bardzo są ze sobą spokrewnieni. Ich dane są sprzeczne z dominującą opinią najbardziej prawdopodobnej teorii udomowienia psów.

Wersja pierwsza: dwa ogniska

W ubiegłym roku opublikowano artykuł naukowy, że udomowienie psów nastąpiło dwukrotnie: na wschodzie i na zachodzie. Według naukowców około 14 000 do 6 000 lat temu istniała już luka między grupami psów. Ale kiedy szczątki psów, które były nawet starsze niż wskazany wiek, znaleziono w tym samym czasie na wschodzie i na zachodzie, stało się jasne, że te populacje nigdy nie były jedną grupą psów, które zostały następnie podzielone. Następnie, kiedy ludzie migrowali ze wschodu na zachód, wschodnie psy mieszały się z zachodnimi, przemieszczając ich geny i tworząc iluzję pojedynczej linii.

Nowe badanie przeczy tej hipotezie. Starożytna niemiecka psia szczątka, którą badacze badali, ma tysiącletnią różnicę wieku i minimum zmian genetycznych. To zdjęcie nie wygląda na to, że inna grupa psów jest pomieszana z linią genetyczną.

Wersja druga: przybyli z zachodu

Nowe dowody sugerują, że udomowienie miało miejsce raz, około 20 000 - 40 000 lat temu, i stąd psy się rozprzestrzeniły. Populacje na wschodzie i zachodzie z czasem stały się bardziej genetycznie różne, ale migracja między wschodem a zachodem pozwoliła dwóm wcześniej spokrewnionym grupom ponownie się ze sobą zmieszać. To tłumaczy, dlaczego w genach populacji psów zachodnich przez długi czas nie nastąpiły silne zmiany: po prostu nie było żadnej wyjątkowej wschodniej grupy psów, która dołączyła do populacji. Chodzi tylko o zjednoczenie rodziny.

Sam mechanizm udomowienia psów jest w przybliżeniu zrozumiały: utrzymywały one charakter „szczeniaka” tak długo, jak to możliwe. Dlatego psy domowe zawsze pozostają małymi szczeniętami - uroczymi i zabawnymi.