Spacer po Woroneżu

Woroneż. Kotek z ulicy Lizyukova, Doniczka, zaśnieżone zakątki i zakamarki, gdzie smak starego miasta, Kamienny Most.

Pewnego dnia w Woroneżu praktycznie nie wynajmowałem centrum. Tym razem można było chodzić po mieście bez wcześniej ustalonych tras, udać się w obszary niepasożytnicze. Jednym słowem wyszło kilka emocjonalnych, spokojnych spacerów.

Pomnik bohaterów kreskówki „Kociak z ulicy Lizyukowej” na ulicy Lizyukowej.

Biedny kotek nie raz oderwał wąsy.

Wrona

Niedaleko od „Kociaka” znajduje się pomnik lidera grupy „Król i Błazen” Michaił Gorszniew (Pot).

Nie wiem, jak garnek jest powiązany z Woroneżem. Pomnik jego prosi o przebywanie w Petersburgu. Ale prawdopodobnie nie jest tak ważne, gdzie on stoi. Najważniejsza była inicjatywa i doprowadzono ją do logicznego zakończenia. Pamięć i wynik są ważniejsze niż geografia.

Bardzo ciekawy budynek byłej filistyńskiej jednostki policji z XIX wieku. Była tu straż pożarna. Początkowo wziąłem budynek na dawny kościół lub jakąś niezwykłą wieżę)

Miasto mówi.

Ulica Plechanowska. Wydaje się, że w tej formie nie ma nic specjalnego, ale z jakiegoś powodu to przyciąga. Albo kolor budynku dobrze pasuje do śniegu, albo pomnik został z powodzeniem wpisany i drzewa zostały zasadzone.

Jest to budynek Magistratu (rada Meshchansky), a wcześniej - budynek mieszkalny kupca Savostyanova. Pierwszy trzypiętrowy dom Woroneża i jedyny zachowany murowany budynek miasta z XVIII wieku. Teraz jest Regionalne Muzeum Literackie imienia I.S. Nikitina.

Zegar w Teatrze Lalek „Jester”.

Świetnie

Kamienny most (XIX wiek) jest jednym z najbardziej znanych miejsc w Woroneżu.

Woroneż to pagórkowate miasto. Relief i niskie budynki sprawiają, że jest bardziej kolorowy. Ulica Dekabristov schodząca do zbiornika na rzece Woroneż i do kościoła Wniebowzięcia NMP.

Muzeum, wzorcowa kopia pierwszego pancernika rosyjskiego „Goto Predestination” („Boża dalekowzroczność”). Ten statek został zbudowany kilka lat temu, a historyczny prototyp - w 1700 roku w Woroneżu z udziałem Piotra I.

Świątynia Wniebowzięcia Admiralicji z 17-19 wieku. Na początku był tu klasztor zniesiony przez Piotra I podczas budowy stoczni na tym terenie. Świątynia (poprzednik teraźniejszości) pochodzi z klasztoru Admiralicji i służyła do konsekracji budowanych statków.

Ulica interesująca nie tylko nazwą.

Jest dobrze zapamiętana ze względu na swój wygląd. Nic dziwnego, że tu wędrowałem. Piękno!

Śnieg, podwórza, niskie budynki.

Nie wiem, czy mam rację, czy nie, ale wygląda na to, że smak południowego miasta, starego Woroneża, którego nie można już znaleźć w centrum, został zachowany.

Uliczny kongres Sevastyanovsky. Wygląda na to, że kiedyś naprawdę był tu kongres. Teraz mogą przechodzić tylko piesi. Nigdzie nie widziałem opuszczonej ulicy. Może stare kostki brukowe przetrwały pod śniegiem? Trzeba będzie tu jakoś odwiedzić latem.