Jak ożywić betonową dżunglę w Seulu

Pamiętam, że ostatnio wielu w LJ oburzyło przebudowa ulicy Twerskiej w Moskwie, krytykując między innymi pomysł sadzenia lipy wzdłuż jezdni. Podobnie drzewa zabierają istotną przestrzeń zarówno kierowcom, jak i pieszym.

Tymczasem wszyscy już dawno zapomnieli, że przestrzeń życiowa mieszkańców megalopoli dawno temu została zabrana nie tylko przez drzewa, ale przez dżunglę ze szkła i betonu, w wyniku czego zieleń w miastach staje się coraz mniejsza. Wiele miast na świecie już zetknęło się z tym problemem i zdając sobie z tego sprawę, są teraz zmuszone przywrócić okruchy ziemi do roślin, aby ludzie mogli jakoś oddychać.

W miastach azjatyckich jest to szczególnie zauważalne: początkowo wszystkie zielenie zostały bezwzględnie zniszczone przez zwijanie całych bloków w asfalt i budowanie drapaczy chmur jeden na drugim, a teraz krzewy, trawa i drzewa są sadzone na każdym wolnym centymetrze ziemi. Ale wszystko to jest katastrofalnie niewystarczające, więc wiele osób sadzi drzewa w Seulu ... nawet na dachach domów, łamie trawniki i sadzi żywe krzewy.

W Seulu mieszkańcy od dawna sprzeciwiają się odbudowie i chętnie dzielą chodniki i dodatkowe centymetry drogi do sadzenia alei sosen lub tworzenia odległych klombów z trawą i kwiatami.

Myślę, że kiedyś do tego dojdziemy, zdając sobie sprawę, że ulice bez zieleni stają się zimne i pozbawione życia.

Jeśli wejdziesz na dach w Seulu i rozejrzysz się, zauważysz, że drzewa i krzewy rosną wszędzie na dachach domów lub trawnik jest tam po prostu połamany. Nie są to porzucenia, na które nikt się nie przejmuje, jak mogłoby się wydawać. Drzewa, krzewy i trawa są tu celowo sadzone. Jednocześnie ziemia pod sadzenie daleko poza miastem jest bardzo droga, jest importowana i podnoszona na dachy domów.

Drzewa rosną zarówno na dachach budynków mieszkalnych, jak i na wyższych piętrach, gdzie są sadzone przez samych właścicieli budynków i na prawie wszystkich biurowcach. Z reguły są to tereny rekreacyjne dla pracowników biurowych, miniparki na dachu lub restauracje.

W rzeczywistości, jeśli uzbroisz się w teleobiektyw i będziesz ostrożnie chodzić po dachach, zauważysz, że prawie wszystkie z nich są wyposażone i zaprojektowane. I naprawdę, dlaczego znikają cenne metry kwadratowe?

Mini park.

Kolejny park na dachu wieżowca mieszkalnego.

Tylko trawa i chodnik.

Tak gęsta zieleń w centrum azjatyckiej metropolii to luksus. Ale to nie jest park, to brzeg kanału. W innym mieście nie byłoby nic poza betonowymi zboczami kanału „dla estetyki”. Przeciwnie, w Seulu pozwoliły obficie rosnąć brzegom kanału. To prawda, że roślinność jest pod opieką i nie można jej zamienić w nieprzeniknione zarośla.

Tutaj dosłownie drżą nad każdym drzewem lub krzakiem.

Wszędzie tam, gdzie jest nawet trochę ziemi, sadzi się trawę, krzewy i sadzonki drzew. I wszędzie wszystko wygląda bardzo zadbane.

Nie wszystkie ulice w centrum miasta mogą pochwalić się tak dużą ilością zieleni. Koszt za metr kwadratowy w budynkach mieszkalnych na takich ulicach jest bardzo różny od domów na ulicach bez drzew.

Podobnie jak Tverskaya, Seul musi także nieco podbić ten teren z betonowych i granitowych chodników.

Tam, gdzie jeszcze tego nie zrobiono, rośliny sadzi się w tymczasowych przenośnych pojemnikach.

To prawda, że drzewa sadzono sprytniej, bez dziwnych granitowych cokołów.

Co ciekawe, w Seulu drzewa iglaste dominują na ulicach nad drzewami liściastymi. Powód jest prosty: do zbioru jesienią potrzeba znacznie mniej wysiłku. A zimą ulice wyglądają ładniej z zielenią niż z nagimi, szarymi gałęziami drzew liściastych.