Skąd wzięła się moda na brodę: jak naprawdę wyglądali amerykańscy drwale

Na przełomie XIX i XX wieku w Ameryce Północnej było około 500 tysięcy drwali. Była to praca sezonowa, z dala od miast i krewnych, ale bardzo odpowiedzialna i niebezpieczna. Drwale pracowali ręcznie, ich karabiny były piłą i siekierą. Mieszkali w namiotach, bezpośrednio w lesie, gdzie była wspólna kuchnia, ścięto drzewa, a następnie przewożono je mułami lub opuszczano wzdłuż rzeki. Pomimo faktu, że praca drwala nie była szczególnie opłacana i, można powiedzieć, prymitywna, większość mężczyzn była dumna ze swojego zawodu. Zawód ten wiązał się z siłą i męskością. Pracowali z piłą ręczną i siekierą. Nic dziwnego, że drwale często byli romantyzowani jako bardzo pracowici mężczyźni z wielką literą. Ten obraz przeniknął do literatury światowej: wszyscy pamiętamy pracę „Kraj OZ” lub bardziej znaną interpretację „Czarnoksiężnika ze Szmaragdowego Miasta” Aleksandra Wołkowa w Rosji. Nawet ten fakt wskazuje na popularność zawodu drwala.

Amerykański drwal miał głównie skandynawskie korzenie. Kiedyś ich przodkowie pracowali jako drwale w Europie i kontynuowali tradycję w bogatej w lasy Ameryce Północnej.

Nawet współczesna moda mówi o romantykach z przeszłości i tak czysto męskiej twórczości. Dzisiaj mężczyźni przyjęli styl i cechy typowego drwala (choć w XIX wieku wyglądał trochę inaczej): noszą brodę, flanelowe koszule i zachowują się w nieuprzejmym stylu w ubraniach. Dla nich nawet wymyślili termin - lambersexuals (po polsku drwal - drwal), w przeciwieństwie do dbania o siebie. Więc męskość powróciła do mody, więc postanowiliśmy pamiętać, jak wyglądali męscy drwale na początku ubiegłego wieku.