Jak uspokoić płaczące dziecko - porady mieszkańców starożytnej Mezopotamii

Wszystkie dzieci płaczą. Możesz pomyśleć, że to właśnie robią. Wszyscy rodzice próbują znaleźć uniwersalne sposoby na uspokojenie płaczącego dziecka. Zawsze staraliśmy się radzić sobie z płaczem różnymi metodami. I tak było dla wszystkich grup wiekowych. Zmieniło się tylko podejście do uspokojenia dziecka.

Dobrze zachowana tablica klinowa z późnego Babilonu, przedstawiona na poniższym zdjęciu, zawiera pieśni i rytuały, których mieszkańcy Mezopotamii uspokajali swoje dzieci. W tych kołysankach rodzice prosili swoje dzieci, aby zachowywały się jak woda, zasypiały jak senne cielę w gazelach lub drzemały jak pasterz, który zasnął nad trzodą.

Wraz z piosenkami tekst na talerzu mówi, że rodzice robią dziwne rzeczy. Z naszego punktu widzenia. Zbierają kurz z dróg na ulicy, w drzwiach, a nawet na grobie. Następnie, przedstawiając absolutną absolutną ciszę, dmuchają na płaczące dziecko. Najwyraźniej pomógł ...

Starożytne mezopotamskie tabletki były badane przez dr Eckharta Frama, profesora na Uniwersytecie Yale, specjalisty od języków i cywilizacji Bliskiego Wschodu.

„Najważniejsze, o co ludzie proszą na tabletach, to cisza i spokój - mówi profesor - mają takie same życzenia jak we współczesnych kołysankach ”.

Płytki zostały wykonane w Nippur (100 mil na południe od współczesnego Bagdadu) i są dziś przechowywane w Muzeum Historii Naturalnej w Peabody w stanie Connecticut. Są to najbardziej znane kołysanki klinowe. Uczeni uważają, że tekst piosenki powstał po raz pierwszy w ustnej poezji ludowej i był przekazywany z wiekiem na wiek, zanim został nagrany między około 500 a 300 pne. Jednak ten tekst ma wiele kluczowych różnic od współczesnych kołysanek do nas.

„Dziecko przeszkadzało ojcu płaczem, spowodowało łzy materii, Kusarrikku zniknął z głośnego płaczu”- tak mówi tablet. Ważne jest nie tylko to, że rodzice byli zdenerwowani, a dziecko powinno być pocieszone. Inna sprawa jest tutaj ważna. Kusarikku ukrywał się. Kusarikku to mityczne zwierzę, rodzaj owłosionego ducha w kształcie żubra. Straszne jest to, że będzie bał się płakać i opuści dom. I jest jednym z ważnych nadprzyrodzonych strażników paleniska. I z nieśmiałości. Według profesora Frama „jeśli duchy są oburzone lub przestraszone, mogą robić ludziom straszne rzeczy, nawet te, na które bogowie sobie nie pozwalają”. W normalnym środowisku chronią dom przed demonami, przed siłami zła.

Jednym z najgorszych demonów była bogini Lamashtu. Ona, jak podejrzewali starożytni, kradła dzieci i zabijała kobiety w ciąży.

Jest przedstawiana na amulecie jako budząca grozę postać: częściowo ptaka, częściowo lwa, częściowo mężczyzny, z małymi szczeniakami i świniami zwisającymi z jej piersi.

Zatem uspokajanie płaczącego dziecka było znacznie poważniejsze niż pocieszanie go i pozwalanie zmęczonym rodzicom odpoczywać. Była to niezbędna ochrona każdego, kto mieszka w domu przed niebezpieczeństwem.

„Dla mezopotamczyków” nie było wyraźnej granicy między magią a nauką ”- mówi Fram.

Teksty zawierające zaklęcia, takie jak kołysanki, rytuały związane z dmuchaniem kurzu lub ofiarowaniem różnych bóstw, istniały wraz z poważnymi tekstami naukowymi i literaturą. Płytki gromadzono w kolekcjach, starożytnych bibliotekach, które istniały w świątyniach, pałacach i domach prywatnych.

Inny naukowiec, asyriolog z University of Chicago, John Wee, ostrzega, że ​​nie wiemy wystarczająco dużo o tym, dlaczego dziecko płacze, i byłoby zbyt dziwne, abyśmy nalegali na jakieś konkretne wyjaśnienie. „Zadaniem historyka jest postawienie się w miejscu starożytnej osoby. W tym przypadku tablice pozwalają nam ocenić, w jaki sposób przekonania i przekonania mezopotamskie dawały dobre powody, aby bać się ludzkiego hałasu lub płaczu”..

Domowe duchy, takie jak Kusarikku lub demony, takie jak Lamashtu, mogły żyć obrazami uzasadnionych lęków rodzicielskich w czasach, gdy śmiertelność niemowląt była wysoka. Płacz może sygnalizować straszne zagrożenie dla życia dziecka. Na dzieci od urodzenia czekają liczne niebezpieczeństwa - choroba, infekcja, obrażenia.

Chociaż nie wiemy na pewno, dlaczego dziecko płakało tysiące lat temu, jego rodzice wierzyli, że delikatna kojąca kołysanka i trochę kurzu nie zaszkodzą jego zdrowiu.