Dlaczego nikt nie hoduje trzmieli, ponieważ produkują również miód i są bardziej pracowici niż pszczoły

Trzmiele, podobnie jak ich pokrewne pszczoły, są doskonałymi zapylaczami i zbieraczami nektaru kwiatowego. Mogą również wytwarzać miód, który nie jest tak wymagający do ogrzewania jak pszczoły, i wcześniej wylatują z ula. Ale dlaczego więc nikt nie hodował ciężko pracujących trzmieli na miód? Dziś porozmawiamy o tym cudownym owadzie, a także o różnicach między pszczołami i trzmielami.

Wielu zapewne zauważyło, że wiosną, kiedy temperatura powietrza wciąż nie jest zbyt wysoka, pszczoły nie są widoczne na kwitnących kwiatach, ale trzmiele niestrudzenie latają z jednej rośliny do drugiej w poszukiwaniu nektaru. Chodzi o to, że trzmiele mogą utrzymać temperaturę ciała na poziomie 40 ° C, ale pszczoły nie mają tej zdolności. Dzięki tej niesamowitej funkcji trzmiele były w stanie opanować bardziej północne terytoria planety, w porównaniu z bardziej kochającymi ciepło pszczołami.

Rodzaj trzmieli obejmuje około 300 gatunków, które żyją w różnych częściach globu i różnią się wielkością i odcieniami kolorów. Trzmiele należą do rodziny prawdziwych pszczół, która oprócz nich obejmuje różne rodzaje pszczół. Z tego powodu trzmiele mają wiele wspólnego z pszczołami, od budowy ciała po styl życia.

Trzmiele to owady społeczne, które żyją w rodzinach od 100 do 200 osobników. Dom trzmiela, zwany bombidarius, można zbudować w ziemi, pod starymi opadłymi liśćmi lub w opuszczonej dziurze u jakiegoś zwierzęcia.

W rodzinie trzmieli, a także u pszczół, każdy odgrywa pewną rolę. Dom w rodzinie to kobieta, która nigdy nie opuszcza gniazda i zajmuje się jedynie rozmnażaniem, składaniem jaj. Największa część rodziny to pracujące kobiety, które zbierają nektar i pyłki, a także przetwarzają zebrany nektar na miód. Jedna pracująca samica trzmiela może zapylić do 30 kwiatów w ciągu jednej minuty, podczas gdy pszczoła zbiera nektar z zaledwie 10-12 kwiatów. Kolejną dużą grupą są drony, które zajmują się budową plastrów miodu i opieką nad larwami.

Ale wiek trzmiela jest krótszy niż wiek pszczoły: jesienią większość członków rodziny umiera. Tylko młode zapłodnione samice przeżywają tę zimę w trawie lub glinianych norach i lecą na wiosnę, szukają miejsca na nowy dom i składają jaja, dając życie nowej rodzinie trzmieli. Te kobiety, które zimowały zimą, nie potrzebują miodu do odżywiania. A nektar zbierany latem przez trzmiele jest przeznaczony głównie do karmienia larw i utrzymania zdrowia dorosłych członków rodziny. W rodzinie pszczół sytuacja wygląda zupełnie inaczej, a większość jej członków może żyć kilka lat. Duża rodzina licząca kilka tysięcy osobników wymaga znacznej ilości miodu do odżywiania. Pszczoły zimują, ale wraz z nadejściem zimnej pogody i przed rozpoczęciem hibernacji, a także wczesną wiosną, aż pojawi się wystarczająca ilość nektaru, potrzebują jedzenia. Z tego powodu robią znaczne zapasy miodu ze swoich domów, a tę funkcję stosują pszczelarze, którzy hodują pszczoły w celu uzyskania miodu.

Pomimo tego, że zarówno pszczoły, jak i trzmiele zbierają pyłek z roślin, kończą się innym miodem. Miód z trzmieli jest płynny, bardziej przypomina syrop cukrowy, ale jest mniej słodki i aromatyczny niż miód pszczeli. Ponadto ma znacznie wyższe stężenie różnych minerałów i białka niż u pszczół. Miód z trzmieli ma wyższą zawartość wody, dlatego miód z trzmieli nie nadaje się do długotrwałego przechowywania i może być przechowywany wyłącznie w temperaturze nieprzekraczającej + 8 ° C, najlepiej w zakresie + 1–2 ° C.

Mimo to niektórzy pszczelarze nadal wydobywają miód z trzmieli, choć z wielkim trudem. Pszczelarze urządzają na swoich stronach specjalne domy dla trzmieli i osiedlają się w nich dzikie owady na lato. Ale od takiej rodziny nie dostaniesz dużo miodu, w najlepszym razie kilku szklanek, ponieważ trzmiele nie przechowują go na zimę. Ponadto zachowanie trzmieli jest dość nieprzewidywalne i mogą one zniknąć z domu z nieznanych przyczyn. Dlatego trzmiele nie są hodowane w celu uzyskania miodu na skalę przemysłową, a prace w tym kierunku są wykonywane tylko przez entuzjastów amatorów.