Gepardy: dlaczego najskuteczniejsi myśliwi na świecie ofiarują się leniwym sąsiadom bez walki

Gepardy są najszybszymi drapieżnikami nie tylko w rodzinie kotów, ale także w całym zwierzęcym świecie sushi. Są sprytni i wdzięczni, a ich talent łowców jest tak doskonały, że ofiara prawie nie ma szans: 9 na 10 ataków kończy się zwycięstwem geparda. Pomimo tej przewagi mają słabość, z której korzystają konkurenci. Poznajmy to piękne zwierzę lepiej.

Gepardy są najszybszymi drapieżnikami lądowymi na planecie. W ciągu zaledwie kilku sekund mogą osiągnąć prędkość do 120 km / hi kontynuować produkcję w tym tempie na dość dużej odległości, do 400 metrów. To tak, jakby zostały stworzone do biegania i prędkości: bardzo rozwinięte mięśnie, mała głowa, chowane pazury dla lepszej przyczepności, cienka sylwetka, a nie kropla podskórnego tłuszczu, na które mogą sobie pozwolić niektóre inne rodzaje kotów. Oprócz niewiarygodnej prędkości, gepardy mają ogromną zwrotność, co jest związane z cechami strukturalnymi ciała. Okazuje się, że gepardy, jak wszystkie koty, nie mają obojczyków, co wpłynęło na rozwój nadprzyrodzonych zdolności biegania. Ponadto mają dość ciężki i długi ogon, dzięki któremu mogą manewrować podczas biegu i nie tracą prędkości podczas pokonywania zakrętów.

Ale tak niesamowita szybkość i talent do polowania na geparda nie poszły na marne: za wszystko trzeba zapłacić. Faktem jest, że gepard ma specjalne serce. Podczas szybkiego pościgu nie radzi sobie ze zwiększonym obciążeniem, a temperatura ciała wzrasta z 37ºС do 41ºС. W rezultacie pojawia się stan zwiększonego zmęczenia, z którego korzystają sprytni konkurenci. Po złapaniu zdobyczy gepard musi odpocząć, nie jest w stanie go obronić. W rezultacie gepard karmi nie tylko siebie, ale także lwy, hieny, a także niektórych innych leniwych sąsiadów, którzy nie mają nic przeciwko zjedzeniu czyjejś kolacji. Gepardy to niezwykle udani łowcy, którym nie dorówna żaden kot. Lwy i tygrysy, kuguary i lamparty - wszystkie mają znacznie niższy odsetek udanych polowań.

Warto zauważyć, że młode gepardy mają na plecach niezwykły puszysty biały płaszcz. Naukowcy uważają, że jest to swego rodzaju przebranie. W końcu gepardy nie układają jaskini i nie chowają się w schronach, żyją na otwartych przestrzeniach. Dlatego młode zwierzęta są chronione przed wygłodniałymi ptakami i krwiożerczymi sąsiadami tylko przez wysoką trawę lub rozłożysty krzak. A w tym stroju z białym puszystym paskiem z tyłu są mniej zauważalne dla ptaków drapieżnych.

Inną cechą gepardów jest to, że ich oszałamiające sukcesy myśliwskie wcale nie są wrodzonymi zdolnościami. Struktura ciała - tak, ale talent myśliwego jest wpajany przez jego matkę poprzez długotrwałe szkolenie. Gepardy hodowane bez matek nie są zdolne do samodzielnego polowania. Mogą ścigać małą ofiarę, ale sukces jest raczej wątpliwy.

Co ciekawe, gepardy można łatwo oswoić, a ich zachowanie i charakter bardziej przypominają psy niż koty, są nawet podatne na niektóre choroby charakterystyczne dla psowatych. W dawnych czasach szlachetni władcy Wschodu i Afryki trzymali setki, a nawet tysiące oswojonych gepardów, które były wykorzystywane do polowania.

A w Namibii, w pobliżu miasta Ochivarongo, znajduje się żłobek zwany Funduszem Ochrony Gepardów, w którym te piękne zwierzęta nie są trzymane na polowanie. Oto gepardy, które z tego czy innego powodu nie mogły żyć na wolności. W pokoju dziecinnym powstają idealne warunki, a przestronny teren pozwala im czuć się swobodnie i swobodnie. Fundusz Ochrony Gepardów przyciąga tysiące turystów rocznie, a każdy podróżujący po Namibii z pewnością wpadnie do gepardów.