Łapacze mgły: jak zdobyć wodę z powietrza

„Rybacy” - tak inżynierowie nazywali swoje potomstwo. Taki niezbędny, a zarazem prosty wynalazek opiera się na zasadzie kondensacji. Ludzie zapożyczyli pomysł tej instalacji od natury. Naukowcy zauważyli, że igły sosnowe i sekwoje, rosnące w suchych obszarach górskich, kondensują wilgoć z otaczającego powietrza na ich powierzchni. Krople zwisają na igłach, a następnie spływają na ziemię, zwilżając suchą glebę. „Łapacze mgły” działają w ten sam sposób. Cienka siatka zbiera wilgoć, która przepływa do specjalnych zbiorników zamocowanych u podstawy konstrukcji. W razie potrzeby woda spływa rurami, w których znajdują się osady.

Technologia pozyskiwania wody z mgły została opracowana w latach 70. i 80. ubiegłego wieku. Ale rozpowszechnione dopiero w ostatniej dekadzie. Dziś „łapacze mgły” znajdują się w wielu suchych regionach planety. Zaopatrują ludzi w wodę na wyżynach Andów, w Saharze Zachodniej i Afryce Południowej. Jedna z największych instalacji znajduje się w Maroku. Tutaj, na wysokości 1200 metrów, „łapacze mgły” zbierają około 6000 litrów wody dziennie. To wystarczy, aby zapewnić 500 osób mieszkających w okolicznych wioskach. Ale jak można wydobyć tyle wilgoci z pustynnego powietrza? Faktem jest, że instalacje te znajdują się na ścieżce ruchu wilgotnego oceanicznego powietrza. Ten obszar Maroka znajduje się u wybrzeży Atlantyku. Masy powietrza, które tworzą się nad oceanem, są nasycone wilgocią i spadając na ląd tworzą mgłę, której krople są wychwytywane przez instalację ratunkową. Pustynia Atacama w Chile ma również wiele podobnych urządzeń. To miejsce jest najsuchsze na Ziemi, ale ludzie tu mieszkają. I wszyscy potrzebują wody do picia, potrzeb domowych i podlewania roślin. W stolicy Peru - mieście Lima - woda jest dostarczana z wysokogórskich jezior, ponieważ na tym terytorium prawie nie pada deszcz. Ale mieszkańcy przedmieść stolicy, których domy nie są podłączone do centralnego systemu zaopatrzenia w wodę, doświadczają wielkich trudności z powodu bardzo drogiej importowanej wody. „Łapacze mgły” ustanowione niedawno na tych obszarach znacznie poprawiły jakość życia ludzi.

Technologia ciągle się poprawia, inżynierowie pracują nad stworzeniem modeli bardziej odpornych na obciążenia wiatrem. I podczas gdy „łapacze mgły” zbierają cenną wilgoć kropla po kropli, życie ludzi w tych pustynnych regionach będzie nieco łatwiejsze.