Pisklę w wieku dinozaurów zachowane w bursztynie

Bursztyn bursztynowy od dawna przyciąga naukowców nie tylko ze względu na jego piękno, ale także ze względu na to, co było w nim zawarte: wiele owadów, a czasem nawet gekonów i kameleonów, dostało się do stwardniałych kropli żywicy, która później stała się bursztynem. Być może jednak ostatnie odkrycie wygrałoby mistrzostwo „Prezent dla naukowców” z ogromną przewagą: w bursztynie znaleziono prawdziwą laskę, mającą około 99 milionów lat!

Piękno w środku

Bursztyn dobrze chroni ciało istoty w stworzeniu. Dlatego teraz naukowcy nie mają dość: zamrożona prehistoryczna żywica pozwoliła im zobaczyć na własne oczy, jak wygląda pisklę starożytnego wymarłego gatunku postrzępionych ptaków zwanych Enantiornithes lub ptaków enantiornis. Gatunek ten wymarł wraz z dinozaurami pod koniec okresu kredowego (od 145 milionów do 65,5 miliona lat temu). Próbka 9-centymetrowa zachowała większość ciała o długości zaledwie 6 cm: głowę, kręgosłup szyjny, skrzydła i ogon.

Zdjęcie: Lida Xing

Oczywiście części starożytnych ptaków wpadały już do żywicy. Ale zwykle były to małe fragmenty, teraz badacze mogli zobaczyć, co ukrywała przed nimi historia: dziury w uszach, powieka i skóra na nogach. Najbardziej widoczną i najjaśniejszą częścią ciała jest szponiasta łapa. Ponadto pióra nie są zachowane w skamielinach, ale pozostawiają jedynie odciski.

Pisklę po raz pierwszy otarło się, gdy wpadło w lepki sok drzewny. Dowodem na to jest lekkie upierzenie na jego ciele. Ale skrzydła zawierają komplet latających piór, co wskazuje na dużą niezależność tego gatunku ptaków od najmłodszych lat.

Leć jak ptak

Niewiele wiadomo o ptakach Enantiornithes, a to, co wiadomo, rodzi więcej pytań niż odpowiedzi. Nawet sama ich nazwa tłumaczy się jako „przeciwieństwo ptaków”, ponieważ ich struktura bardzo różni się od współczesnych ptaków. Naukowcy wciąż zastanawiają się, jak mogliby latać z taką strukturą skrzydeł wyposażoną w pazury, ogon i ramię. Jednocześnie upierzenie było minimalne na samym ciele, a dziób wzmocnił wiele ostrych zębów.

Mimo że bursztyn doskonale zachował pisklę, nie udało mu się „wyciągnąć” z niego DNA, więc ludziom nie uda się stworzyć Parku Jurajskiego (lub Kredy). Ale za pomocą specjalnego skanu i rekonstrukcji 3D badacze byli w stanie zasymulować wygląd ptaka.