Dlaczego sygnały drogowe są dokładnie czerwone, żółte i zielone

Sygnalizacja świetlna nie stała się od razu taką, jaką ją widzieliśmy. Pod koniec XIX wieku pojawiły się dość niebezpieczne urządzenia, które nawet eksplodowały, dlatego szybko zostały zbanowane. Ale liczba samochodów rosła każdego roku, a urządzenie, które reguluje kolejność ruchu na ulicach dużych miast, było po prostu konieczne. Dlatego inżynierowie i wynalazcy kontynuowali prace nad stworzeniem nowych mechanizmów, a na początku ubiegłego wieku pojawiły się w USA sygnalizatory bardzo podobne do współczesnych.

Podobnie jak współczesne światła drogowe, wersje amerykańskie miały czerwony sygnał zakazujący ruchu i zielony, co oznaczało zezwolenie na podróż lub przejazd. Później dodano do nich żółty sygnał iw tej formie sygnalizatory zaczęły pojawiać się w najbardziej zaawansowanych stolicach Europy.

Ale nie we wszystkich krajach zielony oznaczał możliwość przemieszczania się. Na przykład w Japonii postanowiono użyć niebieskiego zamiast zielonego. W tej formie sygnalizacja świetlna istnieje w tym kraju od 5 lat. Ale potem niebieski musiał zostać porzucony na rzecz zieleni. Dlaczego tak się stało?

Okazuje się, że nie wszystkie sygnały są równie dobrze widoczne z pewnej odległości, a stopień rozproszenia zależy od długości fali: im dłuższa długość fali, tym gorsze światło rozprasza się podczas przechodzenia przez atmosferę. Na przykład niebieski jest mniej widoczny niż zielony, ponieważ jego długość fali jest krótsza i rozprasza się szybciej w powietrzu. Z tego powodu postanowiono go porzucić w Japonii. A czerwony sygnał jest najlepiej widoczny, ponieważ to ten kolor ma najdłuższą długość fali, co gwarantuje maksymalną widoczność nawet we mgle lub deszczu. Jeśli zwrócisz uwagę na kolor sygnałów zainstalowanych w samochodach, zauważysz, że tutaj inżynierowie używają wyłącznie czerwonych i pomarańczowych opcji, wszystko z tego samego powodu - są najlepiej widoczne.