Aleksandra - ukochana rosyjska cesarzowa Finów i patronka Helsinek

Na skarpie w Helsinkach granitowa stela wznosi się ku czci pierwszej wizyty rosyjskiej cesarzowej Aleksandry Fedorovnej w Finlandii. Właśnie w tym miejscu, położonym na brzegu zatoki, stopa cesarzowej po raz pierwszy postawiła stopę na fińskiej ziemi. Finlandia ma wiele pomników rosyjskich cesarzy, ale Finowie mają szczególne podejście do Aleksandry. Dlaczego mieszkańcy Helsinek tak bardzo kochają cesarzową Rosji i zachowują jej pamięć?

Przez kilka stuleci, aż do 1809 r. Terytorium Finlandii było częścią Szwecji. Jednak w wyniku konfliktów europejskich na początku XVIII wieku Szwecja została zmuszona do przekazania Wielkiego Księstwa Finlandii Imperium Rosyjskiemu. W 1812 r. Na polecenie Aleksandra I stolica księstwa została przeniesiona do prowincjonalnego miasta Helsingfors (dzisiejszy Helsinki) i od tego momentu rozpoczęła się jego transformacja.

Dużą rolę w rozwoju Finlandii i kształtowaniu wyglądu architektonicznego Helsinek odegrała rosyjska cesarzowa Aleksandra Fedorowna, żona cesarza Mikołaja I. Cesarzowa była patronką miasta, a Finowie traktowali ją z szacunkiem. Karl Ludwig Engel został mianowany głównym architektem stolicy Finlandii, a centralna część Helsinek zbudowana w stylu klasycystycznym bardzo przypomina ulice Petersburga. Jest plac Senacki, katedra i wiele innych arcydzieł architektury, które zawdzięczają swoje narodziny rosyjskiemu okresowi w Finlandii. Cesarzowa Aleksandra Fedorowna wzięła osobisty udział w kształtowaniu historycznego wizerunku stolicy Finlandii, a budynki z tego okresu wciąż stanowią dumę Helsinek.

Alexandra Fedorovna objęła jej ochroną stolicę Księstwa Finlandii, a pierwsza wizyta cesarzowej w Finlandii miała miejsce w 1833 r. Dwa lata później, w 1835 r., Na skarpie, w miejscu, gdzie zszedł na brzeg, zainstalowano pamiątkową stelę z granitu, której szczyt zdobi dwugłowy orzeł na pozłacanej kuli. Po uzyskaniu przez Finlandię niepodległości orzeł został rozebrany, ale na pamiątkę ukochanej rosyjskiej cesarzowej w 1972 r. Pomnik został przywrócony do pierwotnej postaci.