Górska whisky: szynszyla, królik i wiewiórka w jednym stworzeniu

W Ameryce Południowej, na suchych, skalistych zboczach Andów, żyją niezwykle urocze zwierzęta - wąsy górskie. W tym trudnym regionie, w którym w nocy temperatura spada poniżej zera, a koty andyjskie często czekają na gapiące się wąsy, zwierzęta z uszami mają trudności.

Pomimo niesamowitego podobieństwa do królików, whisky należą do rzędu gryzoni. Ich wymiary nie przekraczają 40 centymetrów i ważą około 1,5 kilograma.

Ich najbliższymi krewnymi są szynszyle, z którymi viskash jednoczy się w jednej rodzinie (szynszyle), a także ciepłe i grube futro. To właśnie futro pozwoliło zwierzętom opanować wyżyny Andów do wysokości 5000 metrów, gdzie ujemne temperatury w nocy nie są rzadkie, a lodowaty wiatr ciągle wieje. Rano często można zobaczyć, jak senne zwierzęta rozgrzewają się pod promieniami wschodzącego słońca. Górskie wąsy topią się, zmieniając kolor futra, w zależności od pory roku, z szarego na brązowy.

Ale jeśli spojrzysz na to, jak zwinna whisky biegnie po skałach, skacząc z kamienia na kamień, możemy powiedzieć, że bardziej przypominają wiewiórkę: ten sam puszysty ogon, zwinność i zwrotność ruchów. Nawet kuguary, wykwalifikowani myśliwi z Andów, których prędkości i odwagi mogą zazdrościć dowolni drapieżnicy, nie są w stanie dogonić dorosłego i zdrowego osobnika. Pozornie niezdarna, powolna i gruba viskasha wydaje się łatwą zdobyczą. Ale warto, by kuguar podszedł zbyt szybko, gdy gryzoń zaczyna uciekać, chowając się w skalistych kopcach. Podczas ucieczki osiągają prędkości do 40 km / hi mogą wykonywać 3-metrowe skoki.

Whisky to zwierzęta publiczne, żyją w grupach do 80 osobników. Pomaga im to uciec przed drapieżnikami. Kiedy pojawia się niebezpieczeństwo, viskasha zaczyna machać ogonem i wydawać charakterystyczne dźwięki, powiadamiając swoich krewnych, a cała kompania spieszy się z ukryciem. Oprócz kuguarów i kotów andyjskich, niektórzy ludzie, którzy polują na skórki i mięso, są niebezpiecznymi wrogami górskich whisky.

Te gryzonie żywią się pokarmami roślinnymi. A ponieważ nie jest łatwo znaleźć jedzenie na półpustynnych skalistych obszarach, whisky górskie poświęcają cały dzień na tę aktywność.

Co ciekawe, whiskash ma pasję do zbierania różnych drobiazgów, pięknych kamyków, piór, śmieci, które zbierali na drodze. Często przy wejściu do ich nor można obserwować góry takich skarbów. Naukowcy nie potrafią wyjaśnić tego spotkania z praktycznego punktu widzenia, dlatego możemy założyć, że jest to rodzaj pragnienia piękna, jak na przykład w wieku czterdziestu lat.