Naukowcy odkryli hydrauliczny system kontroli tuńczyka dla płetw

Tuńczyk pięknie pływa. Są w stanie pokonać ogromne odległości przy prędkościach do 75 km / h. Na przykład ryba urodzona w Morzu Japońskim może wygrzewać się w wodach Kalifornii lub Meksyku w ciągu zaledwie kilku miesięcy. Ostatnio naukowcy odkryli, że układ limfatyczny pomaga tuńczykowi w szybkim i długim pływaniu - części ciała, od której nikt się nie spodziewał. Ze względu na wpływ na płetwy, tuńczyk stał się jednym z wybitnych dzieł inżynieryjnych przyrody.

Szybki i tajemniczy

Na początek zrozumiemy, czym jest układ limfatyczny. Jest to sieć naczyń i węzłów wypełnionych przezroczystą cieczą (limfą), która u kręgowców uzupełnia układ krwionośny i odgrywa ważną rolę w metabolizmie, a także w oczyszczaniu komórek i tkanek organizmu. Nie ma nic wspólnego z kontrolą kończyn, przynajmniej u żadnego z kręgowców oprócz tuńczyka. U tych ryb działa jak układ hydrauliczny, który pomaga im ścigać zdobycz.

Tuńczyk ma bardzo gładki korpus w kształcie kropli i małe płetwy do przecinania wody. Te płetwy poruszają się bardzo filigranowo, ich subtelne ruchy są trudne do zauważenia na wolności.

Podczas badań nad płetwami naukowcy znaleźli w dziwnej jamie wypełnionej płynem pod drugą płetwą grzbietową i tylną - są to płetwy pionowe na grzbiecie i brzuchu tuńczyka. Dowiedziawszy się, że płyn dostaje się tam przez układ limfatyczny, naukowcy najpierw zdecydowali, że w ten sposób ryba reguluje temperaturę. To była tylko hipoteza, ponieważ nikt nigdy nie widział układu limfatycznego zintegrowanego z płetwami ryb.

Tuńczyk będzie dzielić się z robotami

Rzeczywistość była jeszcze bardziej niesamowita. Naukowcy odkryli, że płyn limfatyczny w jamie, a następnie w kanałach w samej płetwie, jest popychany przez małe mięśnie u podstawy. Ciecz gwałtownie podnosi żebra pionowo. Zamrożone płetwy stają się potężnym wsparciem dla tuńczyka, pozwalając rybom wykonywać ostre, szybkie skręty w wodzie: to jak wiosłowanie gumowym wężem, a następnie podnoszenie drewnianego wiosła.

Naukowcy badali makrele - ewolucyjną linię, z której pochodzi tuńczyk i nie znaleźli tam podobnego systemu kontroli płetw. Ale Pacific Bonito i makrela hiszpańska, bliscy krewniacy tuńczyka, mają podobną strukturę. Najwyraźniej w trakcie ewolucji niektóre gatunki tej linii rozwinęły ten mechanizm w sobie, a inne zrezygnowały z niego.

Naukowcy mają nadzieję, że technologia tuńczyka hydraulicznego okaże się przydatna w robotyce.