Powierzchnia Marsa utworzona przez starożytne tornada

Pogoda na Marsie jest raczej niegościnna. Po pierwsze, mniej więcej co trzy lata marsjańskie na Czerwonej Planecie, szaleją gigantyczne burze piaskowe, które wznoszą tyle pyłu, że można je zobaczyć z Ziemi. Po drugie, gigantyczne cyklony mogą wznieść się na wysokość ponad 9,6 km. Prędkość wiatru podczas tych burz może osiągnąć 113 kilometrów na godzinę. Niedawno naukowcy odkryli, że w czasach starożytnych Mars czuł na sobie „tornada boczne” - potężne turbulencje wiatru, które w dużej mierze kształtowały obecną powierzchnię planety.

Kratery i paski

Starożytne tornada były podobne do naszych ziemskich tornad rozmieszczonych poziomo. W tej formie krążyli wokół planety z prędkością około 800 kilometrów na godzinę. Te starożytne tornada zostały odkryte przez Petera Schulza, geologa z Brown University, który zbadał zdjęcia uchwycone przez sondę orbitalną Mars Odyssey NASA kilka lat temu.

Zdjęcie: NASA / JPL-CALTECH / ARIZONA STATE UNIVERSITY

Schultz zauważył dziwne jasne pasma, które rozprzestrzeniły się z kilku dużych kraterów uderzeniowych. Pasma te są widoczne tylko na zdjęciach termowizyjnych wykonanych podczas marsjańskiej nocy. Być może dlatego ich wcześniej nie zauważono. Schultz postanowił rozwiązać tajemnicę tajemniczych zespołów.

Efekt marszczenia

Ponieważ pasma emanowały z kraterów powstałych w wyniku zderzenia asteroid i innych dużych ciał z Marsem, Schulz zastosował komputerową symulację uderzeń. Tory te mogą rozciągać się na 115 km od miejsca uderzenia. Wraz ze studentką Stephanie Quintaną Schultz ostatecznie znalazł wyjaśnienie tego dziwnego zjawiska.

Kiedy asteroidy uderzyły z dużą prędkością w Marsa, podniosły tony pyłu i małych kamieni - częściowo z samej asteroidy, a częściowo z powierzchni Marsa. Substancja ta utworzyła szlak zakurzonego zawieszenia, które zostały wypchnięte na zewnątrz z miejsca uderzenia z prędkością naddźwiękową. Interakcje z atmosferą Marsa generowały silne turbulencje.