Jaką monetą był „dolar” starożytnego świata

W starożytnym świecie istniał „dolar”. Ta moneta opłacała kupców, wojowników najemników, dyplomatów. Miała krążenie prawie w całej Europie. Występuje podczas wykopalisk archeologicznych w Wielkiej Brytanii, Skandynawii, na Półwyspie Arabskim, na terenach dawnego Chazar Khaganate, w Niemczech i Rosji. Nazywa się bizantyjskie ciało stałe. Nazywano go także Besansem i Bizantyjczykiem.

Moneta została wykonana z czystego złota. Historia firmy Solid rozpoczęła się w 309 roku. Został użyty przez cesarza Konstantyna do zastąpienia złotego aureusa. Waluta ta była główną monetą Cesarstwa Rzymskiego, a następnie Bizancjum. Kiedy został wprowadzony do powszechnego użytku, ważył około 4,5 grama.

Do tego czasu substancja stała była warta 275 000 coraz bardziej deprecjonujących dinarów, z których każdy zawierał zaledwie 5% srebra lub jedną dwudziestą kwoty, którą miał trzy i pół wieku temu. Dla porównania, aureus w czasach swojej świetności kosztował około 200 funtów we współczesnych kategoriach, a bryła, która go zastąpiła, była warta 110 000 funtów. Oznacza to, że pomimo tego, że ciało stałe zawierało 3,63 g mniej złota niż oryginalny aureus, kosztowało 550 razy więcej.

Produkcja monet była ściśle monitorowana. Od 4 do 11 wieku był bity w cesarskiej mennicy w Konstantynopolu, w Salonikach, Rzymie, Mediolanie, Rawennie, Jerozolimie i niektórych innych miastach.

Z przodu zawsze był portret cesarza. I tak szczegółowe, że artyści przekazali wszystkie wady wyglądu władcy. Im bardziej wyglądał jak on, tym bardziej niezawodna była moneta. To był rodzaj gwarancji.

Na odwrotnej stronie przedstawione symbole związane z poszczególnymi cesarzami. Na przykład może to być orzeł. Wraz z rozprzestrzenianiem się chrześcijaństwa orły zostały zastąpione przez patronów cesarza. Na ziemiach bałtyckich bizantyjskie ciała stałe płaciły za bursztyn i futra.
Pod koniec VII wieku w Afryce Północnej, krajach wschodniej części Morza Śródziemnego, bizantyjskie pieniądze zastąpiono dinarami arabskimi.

Kalif Abdul-Malik ibn Marwan rozpoczął produkcję. Zyskał możliwość zdobycia złota z brzegów Górnego Nilu. Dinary te zaczęły również rozprzestrzeniać się poza granice Bizancjum.

Bizantyjska bryła wywarła swój historyczny wpływ na system monetarny wielu krajów europejskich. W tym Rosja. Pierwsze złote monety zostały wybite na przełomie X i XI wieku. Naukowcy nazywali ich „zlatnikami”. Były one zewnętrznie podobne do bizantyjskich pieniędzy i miały wagę 4,2 grama.

Życie bizantyjskiego systemu monetarnego zależało od samego Bizancjum. Już w 1453 r., Pod presją Turków osmańskich, królestwo upadło, a Konstantynopol stał się Stambułem, a historia tego, co stałe, zakończyła się.