Tajna broń skoczka: jak małe zwierzę styka się z grzechotnikiem

Małe gryzonie znajdują się w pozycji nie do pozazdroszczenia, ponieważ są bezbronne wobec niebezpiecznych drapieżników. Takie zwierzęta z reguły znajdują się na niższych stopniach piramidy żywieniowej i nie mogą się obronić. Ale nie spiesz się, aby współczuć wszystkim małym zwierzętom, ponieważ wśród nich są bardzo odważne gatunki, które mogą uchronić się nawet przed grzechotnikami.

Opustoszałe skoczki kangurowe nie żyją w Australii jak kangury, które wyglądają jak ze swoimi silnymi tylnymi nogami, ale w pustynnych regionach Ameryki Północnej. Są to małe zwierzęta, które żywią się ziarnami traw zbożowych i prowadzą nocny tryb życia. Na pustyni, kiedy w ciągu dnia po prostu niemożliwe jest poruszanie się po płonącym piasku, a zapasy wilgoci w ciele szybko odparowują, zwierzęta te chowają się pod ziemią. Mają bezpieczną przystań - głęboką dziurę chronioną przed temperaturą i wilgocią. W domu zworek zawsze panuje komfortowa temperatura plus 20 stopni, a wilgotność nie spada poniżej 60%. Ale bez względu na to, jak dobra jest dziura, gryzonie muszą wyjść na powierzchnię, aby znaleźć pożywienie dla siebie.

O zmierzchu pustynia budzi się do życia i nie tylko skoczkowie kangur wychodzą ze schronienia, ale także ich główni wrogowie - grzechotniki. Ale skoczkom przez wiele lat żyjącym na pustyni udało się przystosować nie tylko do nieznośnego klimatu, ale także do lokalnych drapieżników. Jak udało się odkryć naukowcom, małe gryzonie nie tylko boją się węży, ale także aktywnie bronią swojego terytorium, czasem jako pierwsze biorą udział w bitwach. Cóż, jeśli wąż zdecyduje się wytropić skoczka i zaatakować z zasadzki, to tutaj praktycznie nie ma szans, ponieważ zwierzę ma naprawdę niesamowitą szybkość reakcji.

Wąż może godzinami czekać na swoją ofiarę i we właściwym momencie wykonuje skok. Wydaje się, że atak błyskawicy nie pozostawia ofierze szansy. Ale nasz bohater skacze w powietrzu z taką zręcznością i walczy z drapieżnikiem potężnymi tylnymi nogami, dzięki czemu wąż pozostaje bez obfitej kolacji. Naukowcy przeanalizowali materiał filmowy z kilku kamer monitorujących i okazało się, że w zdecydowanej większości przypadków skoczkowi udało się uniknąć ukąszenia, a odsetek udanych ataków węża był niezwykle niski.