Walka o bladą twarz: największe zwycięstwo Indian nad Amerykanami

Bitwa pod Little Bighorn, która odbyła się 25 czerwca 1876 r. Nad rzeką Little Bighorn (Montana), stała się jedną z najbardziej znanych z całego okresu buntu Indian amerykańskich przeciwko zdobywcom. Tutaj siły federalne pod dowództwem ppłk George Armstrong Custer zmierzyły się z powstaniem Indian Sioux (Lakota) i Cheyenne. Napięcie między czerwonymi skórami a bladymi twarzami narastało od odkrycia złota na ziemiach rdzennych Amerykanów. Kiedy kilka plemion nie chciało poruszać się po rezerwacie, armia USA, w tym Custer i jego 7. Armia, została skierowana przeciwko nim. Custer pomyślał, że zwycięstwo będzie łatwe. Nie wiedział jednak o liczbie Indian, którzy przybyli walczyć pod dowództwem Siedzącego Byka w Little Bighorn. W rezultacie bladą twarz stanowili mniejszość i zostali całkowicie pokonani. Ta bitwa jest również nazywana Ostatnią bitwą o Custer.

Bitwa pod Little Bighorn: Rosnące napięcie

Siedzący byk

Siedzący Byk i Wściekły Koń, przywódcy plemion Sioux na Wielkich Równinach, zdecydowanie przeciwstawili się rządowi Stanów Zjednoczonych w drugiej połowie XIX wieku, który starał się ich obezwładnić. W 1875 r., Po odkryciu złota w Black Hills (Dakota Południowa), armia USA zignorowała wcześniejsze porozumienia traktatowe i zaatakowała region. Ta arogancka zdrada doprowadziła do tego, że wiele plemion indyjskich opuściło swoje rezerwy, aby wspierać swoich przywódców w Montanie. Do końca wiosny 1876 r. Ponad 10 000 rdzennych Amerykanów zgromadziło się nad rzeką Little Bighorn. Zignorowali rozkaz Departamentu Wojny USA, aby powrócić do swoich rezerwacji i siłą przenieść.

W połowie czerwca przed obozem ustawiły się trzy kolumny amerykańskich żołnierzy i przygotowały się do kampanii. 17 czerwca siły 1200 rdzennych Amerykanów wróciły do pierwszej kolumny. Pięć dni później generał Alfred Terry rozkazał 7. kawalerii George'a Custera zbadać sytuację. 25-go rano Custer zbliżył się do lokalizacji wroga i postanowił iść naprzód, nie czekając na posiłki.

Bitwa o Little Bighorn

W południe tego samego dnia na polu bitwy było 600 żołnierzy Custer. Pogłoski o zbliżającym się ataku szybko rozprzestrzeniły się wśród rdzennych Amerykanów. Naczelny Bull Bull zebrał wojowników i zadbał o bezpieczeństwo kobiet i dzieci, a Mad Horse poszedł z wielką siłą, by spotkać się z napastnikami.

Pułkownik George Custer

Pomimo desperackich prób Custer zgrupowania swojego ludu, zostali bardzo szybko pokonani. Caster i około 200 osób w jego batalionie otaczało 3000 rdzennych Amerykanów, a godzinę później Caster i wszyscy jego żołnierze nie żyli.

Obraz bitwy Native American

Bitwa pod Little Bighorn oznaczała najbardziej decydujące zwycięstwo rdzennych Amerykanów i najstraszliwszą i haniebną porażkę sił Stanów Zjednoczonych w wojnie z Indianami na równinach. Śmierć Custera i jego ludu zaszokowała wielu białych Amerykanów i stworzyła w ich umysłach wyraźny obraz Indian jako okrutnych i bezlitosnych. Tymczasem amerykańskie przywództwo nasiliło się, próbując podbić plemiona Redskin. Po 5 latach prawie wszystkie Sioux i Cheyenne zostały przeniesione do rezerwatu i wydalone z ich ziem rodowych.