„Smoki tu mieszkają”: co można zobaczyć na średniowiecznych mapach świata

Rodzaje średniowiecznych map

Najczęstszym typem średniowiecznej mapy jest tak zwana mapa T-O. Świat został podzielony na trzy części - Europa, Azja, Afryka. „O” odnosi się do oceanów na świecie, a „T” odnosi się do rzek i zbiorników wodnych, które oddzielają części świata od siebie. W centrum świata, na prawie wszystkich mapach, znajdowało się Jeruzalem i Ziemia Święta. To chyba wymaga wyjaśnienia: średniowieczny człowiek jest wyjątkowo religijny. Motywy chrześcijańskie wyjaśniają podział na trzy części. Odpowiada to starotestamentowej legendzie o podziale świata między trzema synami Noego - Semem, Hamem i Japhethem.

Karty „T-O” są najpopularniejszym typem średniowiecznej kartografii i to on stworzył podstawę dla ogromnej większości kart, które do nas dotarły.

Na przykład słynna mapa Hereford.

Jak czytać średniowieczne mapy

Główną cechą map średniowiecza jest ich topologia. Nie przedstawiają dokładnych odległości, odległości, proporcji. Pokazują tylko to, co znajduje się względem. Na przykład Indie znajdują się na wschód od Persji, ale dokładnej odległości między nimi nie można ustalić na mapie.

Powodem tego nie jest to, że średniowieczni ludzie nie znali idei sferyczności ziemi ani nie wiedzieli, jak skalować. Nie Po prostu sporządzając mapę, dążyli do bardzo różnych celów.

Jeśli przyjrzysz się uważnie, to na mapach tego czasu możesz zobaczyć nazwy zarówno współczesnych miast, jak i miejsc, w których miały miejsce najważniejsze wydarzenia w historii świata (starożytna Grecja, Rzym, Persja). Obok prawdziwych lub istniejących miejsc są też miejsca biblijne - Ogród Eden, Wieża Babel.

A jeśli Europa jest szczegółowo opisana na mapach, to w Azji i Afryce średniowieczni kartografowie umieścili na swoich arcydziełach niewidoczne istoty. Faktem jest, że niewiele wiadomo o tych regionach, a zatem z jednej strony stanowiły one zagrożenie, az drugiej wyobraźnia ludzi średniowiecza pozwalała na zamieszkanie ich przez bajkowe postacie.

Krótko mówiąc, średniowieczne mapy odzwierciedlały ówczesne wyobrażenia o strukturze świata, były kroniką historii ludzkości, przechodząc od stworzenia do apokalipsy.

Jeśli mapy w średniowieczu nie były przeznaczone do orientacji w terenie, to jak wtedy podróżowali kupcy

Średniowieczni ludzie używali tekstowych opisów geograficznych i kartograficznych tras, aby orientować się podczas podróży. Często takie opisy można znaleźć na samych kartach. Po podróży do Azji Marco Polo w XIII wieku zyskał popularność w swojej „Księdze o różnorodności świata”, w której określa także swoją trasę i odwiedzane miejsca. Zakłada się, że nawet Krzysztof Kolumb w XV wieku, przygotowując się do wypłynięcia do Indii, wykorzystał notatki Marco Polo do opracowania trasy podróży.

A morskie mapy nawigacyjne z zarysami wybrzeży, kontynentów, wysp, nazw miast, które mogły być już używane podczas podróży, zaczęły pojawiać się znacznie później, w późnym średniowieczu (takie mapy nazywano portulanami), z końca XIII wieku. Ale to inna historia.

Obejrzyj wideo: NAJLEPSZE MAPY SURVIVAL! (Może 2024).