Najbardziej niebezpieczne koty i urocze zwierzęta Ameryki: cała prawda o pumach

Doniesienia, że kuguar wędruje w pobliżu miasta w zachodnich Stanach Zjednoczonych, wywołują panikę wśród miejscowej ludności i aktywują funkcjonariuszy policji. Często pojawiają się też świadectwa pracowników parków narodowych, którzy opowiadają przerażające historie o tym, jak kuguar obserwował ich przez cały dzień. Ale kuguary żyją nie tylko w chronionych rezerwatach przyrody. Pomimo faktu, że Dziki Zachód już dawno przestał być dziki, pumy wciąż tu są obfite - jeden z największych i najniebezpieczniejszych kotowatych na planecie. Ale czy kuguary są naprawdę niebezpieczne?

Kuguary były kiedyś szeroko rozpowszechnione w obu Amerykach, od południowych obrzeży Patagonii po lasy Alaski. Rdzenni Indianie nazywali kuguara przyjacielem osoby i nigdy się jej nie bali. W legendach i opowieściach o ludach Ameryki prekolumbijskiej kuguary zawsze pojawiają się jako dobrzy bohaterowie, a Hindusi uważali je za zwierzęta życzliwe i wesołe.

Ale kolonizatorzy, którzy pojawili się bezlitośnie, zestrzelili kuguara, polując na zwierzęta i wywołując strach u wszystkich białych ludzi. Taka walka z tymi pięknymi przedstawicielami kotów doprowadziła do tego, że na początku XX wieku w USA kuguar prawie zniknął i pozostał tylko w odległych górzystych obszarach na zachód od kraju, w innych częściach kontynentu jego liczba również spadła.

Nowoczesne siedlisko pum

Pomimo wszystkich trudności, które spadły na cougars, udało im się całkiem dobrze dostosować do zmieniającego się świata. Wynika to głównie z faktu, że kuguary są bardzo inteligentnymi i zręcznymi kotami, które szybko dostosowują się do nowych siedlisk.

Płyną doskonale i szybko biegną przez góry. Dziś ich zasięg jest również bardzo szeroki, a liczba ta wynosi około 30 000 osób. W sumie gatunek ma kilka podgatunków, które są identyfikowane na podstawie badań genetycznych populacji.

Waga dorosłych kuguarów może osiągnąć 80-100 kilogramów i zajmują 4 miejsce wśród kotów wielkości, ustępując tylko lwom, tygrysom i jaguarom. Te duże koty prowadzą samotny tryb życia, a każde zwierzę ma swoje własne terytorium łowieckie. Polują głównie na różne zwierzęta kopytne, ale czasami nie gardzą mniejszymi zwierzętami.

Potomstwo kocic jest dość liczne - samica rodzi 5-6 kociąt. Interesujące jest to, że kolor małych pum jest dymny, z paskami i plamami o ciemnym, prawie czarnym kolorze, i trudno jest w nich rozpoznać przyszłe pumy. Ale wraz z wiekiem zaczynają coraz bardziej przypominać swoją matkę, a w wieku 2 lat nie można ich już odróżnić od dorosłych kuguarów. Potomstwo pozostaje z matką do 1,5-2 lat.

Jak ustalili biolodzy, mity o niebezpieczeństwie i krwiożerstwie kuguarów są bardzo przesadzone, a Hindusi, którzy uważali ich za miłych i przyjaznych kotów, mieli rację. Według dostępnych statystyk w latach 1890–2004 w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych odnotowano ogółem 88 przypadków ataków na osobę, tj. Mniej niż 1 przypadek rocznie. Większość z nich miała miejsce w ciemności, a niektóre z tych ataków zostały sprowokowane przez samych ludzi. W wielu krajach kontynentu kuguary są teraz chronione, a polowanie jest zabronione.