Jezioro Lobnor: chiński bliźniak Morza Aralskiego, który pożarł pustynię

Kiedyś rząd chiński wybrał to miejsce do testów nuklearnych - było tak opuszczone i dalekie od cywilizacji. Ale nie zawsze tak było, ponieważ jeszcze kilka tysięcy lat temu było ogromne jezioro według standardów pustyni i znajdowało się bogate królestwo Loulan. Ale bezwzględny czas nie oszczędził ani miasta, ani wielkiego jeziora. Niekończące się piaski pokonały życie w tym miejscu, a jezioro wyschło, pozostawiając jedynie słone stawy i ruiny starożytnego miasta.

Jezioro Lobnor, a raczej basen pozostały po jego wysuszeniu, znajduje się we wschodniej części depresji Tarim na pustyni Takla-Makan w zachodnich Chinach. Jest to naturalny spadek reliefu, który wcześniej był wypełniony przepływem trzech rzek, z których największą jest rzeka Tarim. Ale dziś w jeziorze pozostała tylko misa solna, w której miejscowa ludność produkuje sól potasową.

Począwszy od IX-X wieku, obserwowano stopniowe wysychanie jeziora Lobnor, które początkowo miało miejsce z powodu ogólnej aridyzacji klimatu w środkowych regionach Azji. Ale eksperci uważają, że działalność gospodarcza ludzi w dolinie Tarima znacznie przyspieszyła ten proces. Wylesianie przybrzeżnych lasów tugai od topoli i wierzb, a także ujęcie wody z dopływowych rzek jeziora do nawadniania doprowadziło do tego, że jezioro zostało podzielone na kilka płytkich zbiorników wodnych, a następnie zostało całkowicie pokryte ruchomymi piaskami.

W latach 60. XX wieku okolica byłego jeziora była wykorzystywana jako poligon doświadczalny do prób jądrowych. Składowisko, na którym testowano bomby wodorowe, działało w latach 1964–1995 i przeprowadzono tu ponad 40 wybuchów. Od 1980 r. Przeprowadzono tylko podziemne testy.

Ale dzisiaj starają się nie przypominać nuklearnej przeszłości Zagłębia Lobnor. Cywile wrócili do regionu, wydobywane są tutaj sole potażu, a turyści odwiedzają Lobnor. Przyciąga ich bogata historyczna przeszłość tego obszaru - ruiny starożytnego miasta Loulan, z którego zachowało się kilka budynków. Naukowcy natknęli się na ruiny tego miasta na przełomie XIX i XX wieku. W wyniku wykopalisk archeologicznych odkryto zakrojony na szeroką skalę system nawadniania miasta, starożytne budynki, świątynie buddyjskie, a nawet zachowane fragmenty tkanin jedwabnych. W pobliżu miasta znaleziono także słynne mumie Tarim, o których już rozmawialiśmy w jednym z naszych materiałów.