Legenda Manpupunyor, najfajniejszej atrakcji turystycznej w Rosji

Jeśli zapytam Cię, jaka jest „najfajniejsza” atrakcja przyrodnicza w Stanach Zjednoczonych, najprawdopodobniej odpowiesz: Wielki Kanion.

Jeśli zapytam o Europę, zapewne pamiętasz Mont Blanc. Afryka - Wodospady Wiktorii. Ameryka Południowa - Patagonia. Australia - Wielka Rafa Koralowa.

A jaka jest „najfajniejsza” atrakcja przyrodnicza w Rosji? Zakładam, że powiesz „Bajkał” i będziesz miał rację. Po części

Bajkał jest wspaniały i piękny. Ale Bajkał jest jeziorem. Bardzo duże, ale jezioro. Ale czy w naszym kraju jest coś, na co patrzysz i podziwiasz - jak to stworzyła natura? Jak ona to zrobiła?

W naszym kraju jest wiele takich niezwykłych miejsc, ale moim zdaniem największym i najbardziej niezwykłym z nich jest Manpupuner. Jest to najbardziej wyjątkowa formacja naturalna, jaką kiedykolwiek widziałem na świecie. Zawarte w 7 cudach Rosji.

Wyobraź sobie łysą górę, na której szczycie znajduje się 7 ogromnych filarów. Każdy ma 14 kondygnacji, czyli 40 metrów wysokości. Zostały stworzone przez naturę.

Manpupuner jest najbardziej niedocenianą atrakcją Rosji. Legenda Manpupunyore mówi, że kiedyś giganci postanowili ukraść piękną córkę przywódcy - Cel. Brat Pigrychum poszedł ją uratować. W tym celu dobre duchy dały mu magiczną tarczę. Kiedy olbrzymi mieli chwycić Cel, Pigrychum wyciągnął tarczę, a odbite od niego światło słoneczne zamieniło gigantów w kamień.

To legenda ludu Mansi, który mieszka na północnym Uralu. Samo słowo Man-Pupu-Ner (nacisk na ostatnią sylabę) tłumaczy się jako „mała góra bożków”.

Geolodzy mają odmienne zdanie na temat pochodzenia tych pozostałości i to one.

Wcześniej w tym miejscu znajdowała się góra, w której były puste przestrzenie lub jaskinie. W pewnym momencie z dołu, w tych pustkach, Ziemia wyciskała magmę (lawę), która wypełniała je jak lody miękkie wypełniające rożek waflowy. Z biegiem czasu deszcz, wiatr, mróz i upał zniszczyły górę i rozpadła się, zmieniając się w stos kamieni, ale lawa jest solidna, pozostaje. Kontynuując analogię, waflowy kubek rozpadł się, a zamrożone lody pozostały prawie w oryginalnej formie, powtarzając w swoim kształcie wszystkie zakręty jaskini.

Manpupuner jest daleki od jedynych pozostałości w Rosji, a tym bardziej na naszej planecie. Nawet wychodnie nazywane są „filarami wietrzącymi” lub „kekurs”, a jest ich wiele w Chukotce, na Dalekim Wschodzie i Jakucji.

Dotarcie do Manpupunyor nie jest łatwe. Przybyłem tu dopiero za trzecią próbą helikoptera z Permu z grupą z kompanii z północnego Uralu. Bardzo je polecam.