Penthouse w Korovai

Możesz kupić apartament na najwyższym piętrze, jeśli pozwalają na to pieniądze, lub zbudować apartament na najwyższym piętrze. Aby to zrobić, wystarczy polecieć do Papui, wyprawić się do plemienia krów, zebrać zespół budowlany i wybrać ... drzewo. Do przyszłego domu.

W ten sposób poszła Dima Komarov - prowadząca program telewizyjny „World Inside Out”.

Krowy żyją w dżungli Papui, wiele z nich nadal „rodzi matkę”, unikając kontaktu z cywilizacją, wspinając się na wysokie drzewa bez ubezpieczenia i budując tam swoje domy (na drzewach).

Nasz zespół nieustraszonych wieżowców. Bez nich nie można zbudować apartamentu nad dżunglą.

To jest Malop.

Ponieważ był najmłodszy w brygadzie, musiał załatwiać sprawy. Starsze krowy doprowadziły go całkowicie. Dlatego pewnego dnia nie poszedł do „pracy”. Powiedział straszny. I doskonale go rozumiem.

Dziadku Oni. Najważniejszy, najbardziej gadatliwy - brygadzista jednym słowem. Dlatego poprowadzili cały proces budowy.

Fedong. Częściej milczał, ale był niezbędny. Są prawą ręką.

Simon King Kong. Najsilniejszy człowiek w brygadzie. Nic więc dziwnego, że to on otrzymał najcięższą pracę. Ale Simon jest pozytywnym Papuasem, nigdy nie narzekał na swój los i zawsze był gotowy pomóc swoim kolegom z branży budowlanej.

I oczywiście kamerzysta Sashka Dmitriev (przy okazji, był również odpowiedzialny za wszystkie liny) i gospodarz Dima Komarov, który wziął udział w budowie.

Członkowie obu zespołów z łatwością współpracowali ze sobą, mimo że mówili różnymi językami. Potem pomogłem z drugim tłumaczem.

Dom został zbudowany na jednym drzewie (na wysokości 30 metrów), a naprzeciw niego było „Drzewo nr 2” (około 25 metrów), na którym nasi tragarze zrobili dla nas platformę (w pośpiechu). Platforma służyła do wynajęcia domu z boku. Ponadto pracowałem dla niej (krzycząc tłumaczenia na megafon), kiedy pisali wywiady i komunikację.

Pionowe schody prowadziły na platformę, na którą musieliśmy się wspinać każdego dnia.

Oczywiście w naszej pracy korzystaliśmy z ubezpieczenia. Ale nawet to mi nie pomogło, ponieważ ...

... Przestraszyłem się wysokości! Tak bardzo się bałem, że po raz pierwszy wspiąłem się z zamkniętymi oczami! Po prostu nie mogłem ich otworzyć ze strachu. Wspinał się krok po kroku, z przerwami i drżeniem rąk. Dlatego prawdopodobnie zajęło mi to pół godziny, aby ukończyć pierwsze „wejście”.

Nie będę ukrywał, że „Drzewo nr 2” było dla mnie najtrudniejszym testem przez wszystkie miesiące kręcenia.

A sama platforma? Tak, nie wzbudziła żadnej pewności siebie! Pomiędzy kijami były takie szczeliny, że z odległości 25 metrów z łatwością mogłem zobaczyć trawę na dole! Jeśli wiał wiatr, wówczas korona drzewa (i platforma) kołysały się z boku na bok. W tych chwilach złapałem pień martwym uściskiem i zamknąłem oczy. I tak od wczesnego rana do późnego wieczora, dzień po dniu.

Warto jednak zauważyć, że z czasem zaczął się lęk wysokości. Pamiętam, jakoś spoglądam w dół i rozumiem, że na ogół nie jest to już wysokość. Potem w końcu puściłem.

Nie byłem sam na platformie. Czasami Sasha zaglądała, czasem krowy - albo chłopaki ze wsi, którzy nie brali udziału w budowie, albo nasi tragarze.

Ciągle ze mną był nasz drugi tłumacz (z Korovai na indonezyjski). Pracowaliśmy w parach.

A jakie widoki otworzyły się w okolicy! Tęcze, zachody słońca, chmury burzowe.

Gdzieś jest nasz obóz, gorąca kawa i makaron. Nic, z czego nie byliśmy tak szczęśliwi pod koniec dnia, jak ciepły posiłek.

Wróg nie przejdzie! Siedząc na platformie, czujesz się jak wartownik.

Dosyć na dzisiaj. Ale o wyprawie do krów z pewnością będzie szereg postów. Powiem ci, jak się do nich dostać, jak nawiązaliśmy pierwszy kontakt, jak z nimi mieszkaliśmy, jak zbudowaliśmy dom i wiele więcej. Bądź na bieżąco!

W międzyczasie koniecznie obejrzyj piąty sezon „Inside Out”. Bez przesady okazało się, że jest super super! Warto było 4 miesiące kręcenia w całej Indonezji, od Jawy po Nową Gwineę. Miłego widoku!