Bez wody i pod palącym słońcem: jak Izrael zamienił piaski w lasy i winnice

Niewielu ludzi lubi żyć na pustyni: jest tu bardzo gorąco, praktycznie nie ma wody i często występują burze piaskowe. Ale nawet na pustyni możesz egzystować całkiem wygodnie, jeśli zmienisz ją w zielony raj. Najbardziej niesamowite jest to, że można tego dokonać bez ogromnych kosztów materiałowych i bez użycia genialnych technologii. Dzisiaj porozmawiamy o sztucznych lasach w Izraelu, które są sadzone na środku bezwodnej pustyni i których nikt nie podlewa.

Izrael znajduje się w strefie klimatu śródziemnomorskiego, a 60% jego terytorium zajmują pustynie. Ale państwo postanowiło zwalczać tę niesprawiedliwość, sadząc drzewa. Pod koniec lat 40. ubiegłego wieku w Izraelu rosło tylko 4,5 miliona drzew, a pod koniec lat 90. było już ponad 200 milionów drzew. Może nam się wydawać dziwne, że fundusz leśny charakteryzuje się dokładnie liczbą drzew, ale tutaj, gdzie każde drzewo jest prawdziwym klejnotem, ilość lasu zależy dokładnie od liczby samych drzew, a nie od kilometrów kwadratowych lasu, jak w umiarkowanych szerokościach geograficznych.

Początkowo na pustyni zaczęto zasadzać drzewa eukaliptusowe. Jest to kultura mało wymagająca dla gleb, obfitująca w wilgoć i dobrze rośnie w regionach pustynnych. Ale eukaliptus okazał się bardzo agresywnym gatunkiem, obok którego inne gatunki roślin nie rosły i nie rozwijały się dobrze. Następnie postanowiono rozszerzyć zasięg, a na sztucznych plantacjach zaczęto używać sosny Allep, sosny izraelskiej, cyprysów, dębów i niektórych innych rodzajów drzew.

Wskaźnik przeżycia młodych sadzonek osiąga 80% i więcej, a to pomimo faktu, że po posadzeniu nikt ich nie podlewa. Ale jak udaje im się przetrwać w trudnych warunkach pustyni, gdzie rzadkie deszcze występują 1-2 razy w roku, a temperatura powietrza na otwartych przestrzeniach przekracza 50 ° C? Nie, to nie są rośliny GMO, które nie potrzebują wody, jak mogłoby się wydawać. Chodzi o interesującą technologię sadzenia, ze względu na którą specjaliści z innych krajów, w których problem pustynnienia przybywa dziś do Izraela. Podczas sadzenia młoda roślina jest umieszczana w plastikowym pojemniku, który ma białe ściany na zewnątrz i czarne ściany od wewnątrz. Wilgoć z powietrza atmosferycznego skrapla się na wewnętrznych ściankach, które spływają z pojemnika do korzeni, zapewniając sadzonce wymaganą ilość wody. W ciągu pierwszych 5-7 lat życia ta ilość wody wystarcza do pełnego wzrostu drzewa, a następnie korzenie rosną do warstwy nasyconej wilgocią i stamtąd biorą jedzenie. Okazuje się zatem, że od momentu sadzenia młode drzewa wymagają minimalnej konserwacji.

Dzisiaj Izrael nie jest jedynym krajem na świecie, w którym powierzchnia drzewostanów nie maleje, ale rośnie z każdym rokiem. Sadząc pasy leśne i całe lasy, kraj nie tylko walczy z pustynnieniem, ale także poprawia mikroklimat terytorium, ponieważ drzewa potrafią zdziałać cuda. W upalny dzień temperatura powietrza w drzewostanach leśnych jest o kilkadziesiąt stopni niższa niż na terenach otwartych, a tutaj wilgotność jest wyższa, a same drzewa chronią glebę przed erozją przez wiatr. Ponadto w cieniu drzew i w bardziej sprzyjającym mikroklimacie można hodować drzewa owocowe, które na pustyni po prostu raczej nie przetrwają.

Najbardziej znanym sztucznym masywem w kraju jest las Yatir, który znajduje się na środku pustyni Negew. Pierwsze sadzonki pojawiły się tutaj w 1964 roku, a dziś las ten trudno odróżnić od obszarów naturalnych, istnieją ekologiczne trasy, które są popularne wśród turystów, a nawet rosną grzyby.

Dzisiaj Izrael jest wybitnym przykładem terytorium, na którym ludzie byli w stanie pokonać pustynię i zamienić ją w las, który poprawia klimat i sprzyja rozwojowi rolnictwa. Tam, gdzie 70 lat temu było tylko gorący piasek, dziś rozprzestrzeniają się lasy, winnice i nasadzenia pistacji i oliwek. Wydaje się to cudem, a eksperci z wielu krajów przyjeżdżają tutaj, aby zapoznać się z tymi technologiami i wyjątkowym doświadczeniem Izraela.