Ropa i gaz nie mogą być: jak ZSRR prawie stworzył ogromne morze na Syberii

Ze względu na bogate zasoby węglowodorów w zachodniej Syberii Rosja zaspokaja większość swoich potrzeb w zakresie tego surowca, a także zaopatruje kraje europejskie. Ale na terenie nowoczesnego regionu przemysłowego mogło istnieć ogromne morze stworzone przez człowieka, gdyby w czasie elektryfikacji kraju na dużą skalę wdrożono plan budowy elektrowni wodnej Nizhne-Ob.

Pomysł budowy elektrowni wodnej Nizhne-Ob był nie tylko dyskutowany wśród projektantów, ale był zgłaszany z trybun, aw pewnym momencie kwestia stworzenia najbardziej ambitnego sztucznego morza na świecie wydawała się prawie rozwiązana. Instytut Hydroprojektów w latach 50. ubiegłego wieku, po wielu udanych projektach budowy elektrowni wodnych w innych zbiornikach wodnych kraju, zwrócił się w stronę rzeki Ob. Korzyści z budowy tamy w pobliżu miasta Salekhard były po prostu kolosalne: 7,5 miliona kilowatów elektrowni wodnej zaspokoi wszystkie potrzeby regionu z niedoborem energii, statki mogłyby wejść w głąb zachodniej Syberii, co stanowiłoby zachętę do rozwoju handlu drewnem i połączenia regionu z Europą. Wszystko to, zdaniem zwolenników budowy tamy na rzece Ob, miało tchnąć życie w rozległe podmokłe połacie i przekształcić region Tiumeń z regionu słabo rozwiniętego w region zamożny.

Projekt wdrożenia energii wodnej w dolnych partiach Ob został uznany za wykonalny ekonomicznie i wielokrotnie omawiany w Ministerstwie Elektrowni ZSRR. W dążeniu do korzyści ekonomicznych niewiele osób myślało o możliwych konsekwencjach dla środowiska.

Wszystko zmieniło się dramatycznie po odkryciu i potwierdzeniu kolosalnych rezerw ropy w strefie rzekomej powodzi w latach 60. ubiegłego wieku. I chociaż pomysł budowy elektrowni wodnej Nizhne-Ob był aktywnie promowany przez odpowiednie ministerstwo do lat 70. XX wieku, wybór na korzyść produkcji ropy był oczywisty. Ropy naftowej poszukiwano aktywnie na terytorium regionu Tiumeń od późnych lat 40. XX wieku, ale geologowie nie odnieśli pierwszych sukcesów dopiero w latach 60. XX wieku, kiedy to znaleziono przemysłowe złoża ropy. A gdyby robotnicy naftowi spóźnili się z odkryciem bogatych rezerw przez zaledwie 5-10 lat, okazała się katastrofa ekologiczna na rozległych obszarach zachodniej Syberii.