Magnetoplanes: dlaczego najszybsze pociągi na świecie znajdują się tylko w trzech krajach azjatyckich

Magnetoplany lub pociągi na poduszce magnetycznej są najszybszym rodzajem naziemnego transportu pasażerskiego na świecie. Są w stanie osiągnąć prędkość do 600 km / h, zbliżając się do samolotu w tym wskaźniku. Okazuje się, że pierwsze udane testy magnetoplanów miały miejsce w latach 70. ubiegłego wieku. Zobaczmy, dlaczego pomimo oczywistych korzyści prędkości magnetos są wciąż rzadkością.

Samoloty Magneto wyglądają jak pociągi dużych prędkości, a także poruszają się po szynach. Ale tutaj kończą się ich podobieństwa, ponieważ magnetoplany mają inną zasadę ruchu.

Wszystkie magnetoplany działają w obecności pola elektromagnetycznego. Jednocześnie sam pociąg unosi się w powietrzu bez dotykania szyny. Pociąg jest w stanie lewitacji, od którego otrzymał nazwę „mugol” - skróconą angielską frazę „lewitacja magnetyczna” (lewitacja magnetyczna). Aby zapewnić pozycję szybującą, stosuje się bardzo silne magnesy, które znajdują się w szynie i w samym pociągu. Dzięki specjalnemu rozmieszczeniu magnesów powstaje odpychająca siła elektromagnetyczna, która utrzymuje kompozycję w stanie „zawieszonym”.

Dzięki tak szybkiemu położeniu między płaszczyzną magnetyczną a szyną nie ma siły tarcia, można pokonać jedynie opór aerodynamiczny. Taka technologia może znacznie zwiększyć charakterystykę prędkości, a także zmniejszyć szereg kosztów operacyjnych związanych ze zużyciem sprzętu.

Ruch pociągu odbywa się za pomocą silnika elektrycznego, a wskaźniki prędkości mogą osiągnąć 500-600 km / h. Jednocześnie zużycie energii w planie magnetycznym jest znacznie niższe niż w tradycyjnych pociągach, samolotach i samochodach.

Projekty użycia pociągów z poduszką magnetyczną opracowano w ZSRR, Wielkiej Brytanii i Niemczech. W ZSRR udane testy magnetoplanu przeszły w 1979 r. Na przedmieściach Moskwy, a pod koniec lat 80. planowano budowę pierwszej drogi w Armenii. Ale trzęsienie ziemi w 1988 r. I upadek ZSRR uniemożliwiły realizację tych planów.

Magnetoplany były eksploatowane przez krótki czas w Niemczech i Wielkiej Brytanii w latach 80-tych. Ale z różnych powodów linie zostały zamknięte, a budowa nowych jeszcze się nie rozpoczęła.

Ale zaawansowane technologie są z powodzeniem stosowane w Azji. W Szanghaju istnieje szybka trasa dla magnetoplane, która łączy lotnisko z metrem miasta. Został zbudowany przy pomocy niemieckich specjalistów Siemensa w 2002 roku. Oprócz Szanghaju linie magnev działają w Pekinie i Changsha.

Ponadto w Japonii i Korei Południowej działa kilka linii ruchu magnetoplanów.

Dlaczego, pomimo wszystkich zalet unikalnych technologii, ich zastosowanie na świecie jest bardzo ograniczone? Jest kilka powodów. Po pierwsze, wysokie koszty początkowe związane z budową linii magnetycznych. Po drugie, możliwości przestrzenne miast nie zawsze spełniają wymagania magnetoplanów. Rzeczywiście, do działania takich kompozycji konieczne jest zbudowanie specjalnych linii i odpowiedniej infrastruktury, a na tych szynach nie będzie już transportu. W europejskich miastach z historycznymi budynkami i ustaloną wymianą transportową takie projekty są dość drogie. Ale w Azji, gdzie w ciągu miesiąca powstają nowe dzielnice wieżowców, ten rodzaj transportu jest całkiem realny i zyskuje na popularności.