Dlaczego mała przezroczysta głowa makropinowa

Na naszej planecie jest wiele niesamowitych zwierząt, o których istnieniu czasami trudno uwierzyć. Jednym z nich jest macropinna z małymi ustami (łac. Macropinna microstoma), która żyje w głębinowych obszarach Oceanu Spokojnego. Macropinna znajduje się na Morzu Beringa, u wybrzeży Japonii i Wysp Kurylskich, a także wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Preferuje odcinki na głębokości od 500 do 800 metrów, czasem znajduje się jeszcze niżej.

To jest mała ryba, jej rozmiar nie przekracza 15 centymetrów. Macropinna ma bardzo małe usta, dla których otrzymała taką nazwę. Żywi się głównie zooplanktonem i różnymi małymi zwierzętami wodnymi.

Ciekawą cechą małej makropiny jest jej prawie przezroczysta głowa i niesamowite oczy, które zwykle podnoszą wzrok. Z powodu tej fizjologicznej osobliwości ryba otrzymała nawet drugie imię z lufą. Przezroczysta skorupa, która chroni wewnętrzną zawartość głowy, jest przymocowana bezpośrednio do łusek głównego ciała, a także do przezroczystych kości okołoocznych znajdujących się z boku.

Dość duże oczy są pomalowane na zielono ze względu na obecność specjalnego pigmentu. Mniejsza macropinna ma specyficzną strukturę muskulatury oka. W zwykłej pozycji, gdy ryba pływa w słupie wody, jego oczy są skierowane do góry. Ale kiedy widzi ofiarę, jej oczy zmieniają kierunek i już jest w stanie zobaczyć, co jest przed nią. Tak więc podczas polowania i połykania pokarmu makropinne zamienia się w prawie zwykłą rybę, oprócz, oczywiście, przezroczystej głowy.

Naukowcy sugerują, że tak niezwykła struktura aparatu ocznego pozwala makropinie polować wydajniej. Zamieszkana na znacznej głębokości ryba ta żywi się głównie tym, co dociera do niej z górnych warstw oceanu. Zauważając zdobycz zbliżającą się z góry, makropina zmienia swoje położenie poziome na pionowe i odwraca oczy w kierunku ofiary.

Kolejną niesamowitą cechą makropiny są specyficzne narządy węchu. Znajdują się w miejscu, w którym zwykle znajdują się oczy. W rzeczywistości są to specjalne zaokrąglone kieszenie zawierające gniazda węchowe.

Makropin żyjący na dużych głębokościach nie toleruje podnoszenia się na powierzchnię. Z powodu spadku ciśnienia przezroczysty bąbel pęka i ryba umiera. Ta cecha znacznie skomplikowała badanie ryb i dopiero w 2009 r. Możliwe było szczegółowe zbadanie struktury ciała makropiny i jego tajemniczych oczu.