W czasach starożytnych na Marsa spadła ogromna asteroida

Powierzchnia Marsa wciąż zawiera wiele tajemnic. Nie chodzi nawet o to, czy kiedyś istniały rzeki i jeziora (według najnowszych danych, najprawdopodobniej były). Ma geologicznie różne półkule z nizinami na północy i kraterami i wysokimi górami na południu. Ponadto Czerwona Planeta ma dwa małe podłużne satelity, a także kontury, które silnie odróżniają ją od Ziemi. Ostatnio naukowcy zasugerowali, że przyczyną takich osobliwości może być ogromna asteroida, która uderzyła w Marsa we wczesnych stadiach formowania się planety.

Hotele Asteroid

Astronomowie długo zastanawiali się nad tymi funkcjami. Ponad 30 lat temu naukowcy zaproponowali teorię dużego meteorytu, którego upadek uformował inną północ i południe Marsa. Teoria ta stała się znana jako „hipoteza pojedynczego uderzenia”. Inni uczeni sugerują, że tak różnorodne krajobrazy mogą być kształtowane przez erozję, tektonikę płyt lub starożytne oceany.

Hipoteza pojedynczego uderzenia zyskała w ostatnich latach więcej zwolenników, co ułatwiły komputerowe symulacje upadku meteorytu.

Zespół z University of Colorado i Tokyo Institute of Technology postanowił dokładniej zbadać skład metali w glebie Marsa, aby spróbować zrozumieć, co może być przyczyną ich pojawienia się. Naukowcy badali próbki gleb marsjańskich i zdali sobie sprawę, że nadmiar metali rzadkich, takich jak platyna, osm i iryd, w płaszczu planety wymaga wyjaśnienia. Zazwyczaj elementy te znajdują się w planetoidach, to znaczy uderzyły w Marsa we wczesnym okresie swojej historii kosmicznymi „gośćmi”.

Ale ilu gości tam było?

Północ kontra południe

Według naukowców metale stanowią około 0,8 procent masy Marsa. Aby zrozumieć, w jaki sposób duże asteroidy mogą przynieść tyle dobrego, naukowcy zastosowali modelowanie komputerowe. Sądząc po jego wynikach, sytuację na Marsie najlepiej opisuje scenariusz potężnego zderzenia z meteorytem około 4,43 miliarda lat temu, po którym następuje długi okres mniejszych uderzeń. W tym przypadku model komputerowy pokazał planetoidę o wielkości co najmniej 1200 kilometrów.

Uderzenie asteroidy tej wielkości może również znacznie zmienić powierzchnię Marsa, tworząc jego wyraźne półkule. Co więcej, skorupa półkuli północnej wydaje się być nieco młodsza niż starożytne wyżyny południowe, co również potwierdza odkrycia naukowców.

Badania pokazują, że asteroida, która wylądowała na Marsie, była wielkości Ceres, jednej z największych planet karłowatych w Układzie Słonecznym. Rozerwał kawałek półkuli północnej i „odziedziczył”, pozostawiając metalowe elementy głęboko w planecie. Na skutek uderzenia wokół Marsa powstał także pierścień skalistych gruzów, z których prawdopodobnie w przyszłości powstały satelity Marsa - Fobos i Deimos. To częściowo wyjaśnia, dlaczego księżyce te składają się z mieszanki marsjańskiego i „nienatywnego” materiału.