Został splądrowany i chciał zburzyć: nieśmiertelne arcydzieło architektury Notre Dame

Kilka dni przed katolicką Wielkanocą niszczycielski pożar zbezcześcił Paryż. Setki paryżan patrzyło z przerażeniem, jak płomienie wybuchają z dachu Światowego Dziedzictwa UNESCO - katedry Notre Dame. Nie tylko Francuzi wzięli sobie do serca tragedię, ludzie z całego świata dzielili z nimi cały smutek, od doświadczonych podróżników, którzy wielokrotnie byli w Paryżu, aż po tych, którzy marzyli tylko o tym pięknym mieście.

Jednak nie po raz pierwszy Notre Dame doznała poważnych szkód w swojej ponad 850-letniej historii: na przestrzeni wieków została okradziona, zniszczona, a nawet planowana rozbiórka.

Notre Dame budowano przez prawie dwieście lat. Pierwszy kamień położono w 1163 r., A budowę ukończono dopiero po dwóch wiekach - w 1345 r. Dawno, dawno temu w miejscu katedry w różnych okresach historii znajdowały się różne świątynie. Najpierw znajdowała się tutaj Gallo-rzymska świątynia Jowisza, następnie została zastąpiona starożytnym wczesnochrześcijańskim kościołem z około IV wieku, a następnie - bazyliką pierwszych królów Francji, Merowingów, a następnie - katedrą z czasów imperium karolińskiego. Ten drugi, nawiasem mówiąc, również spłonął w ogniu i został przywrócony po pożarze. Miejsce dla Notre Dame wcale nie zostało wybrane przypadkowo: to stąd zaczęto budować Paryż.

Historia wielkiej świątyni dopiero się zaczynała; w jej murach miały miejsce zarówno najbardziej tragiczne, jak i najbardziej uroczyste wydarzenia. W XIII wieku nawet podczas budowy wybuchł pożar, a wiele zniszczonych w nim pożarów trzeba było przywrócić.

Katedra Notre Dame stała się miejscem wielu ważnych wydarzeń. Tutaj odbywały się wesela i chrzty członków rodzin królewskich, koronowano tu Henryka VI i Napoleona Bonoparte, w tych murach rozpoczęto proces Joanny d'Arc. To właśnie dzwony Notre Dame 24 sierpnia 1944 r. Zapowiadały wyzwolenie Paryża od nazistów.

Katedra przetrwała dewastację spowodowaną dwiema wojnami światowymi XX wieku, ale jeszcze wcześniej jej iglica została zniszczona. Stało się to podczas rewolucji francuskiej pod koniec XVIII wieku. Potem miały miejsce antykatolickie wydarzenia na wielką skalę, dlatego katedra została splądrowana, posągi przy wejściu zostały zniszczone, a iglica została bezlitośnie zniszczona.

Po rewolucji francuskiej Notre Dame rozpoczął najbardziej smutny okres. Przez długi czas budynek pozostawał opuszczony, a nawet gdy koronacja Napoleona odbyła się w jego murach, była w ruinie. Planowali nawet zburzyć perłę średniowiecznej architektury, ale Victor Hugo i jego nieśmiertelne dzieło uratowali świątynię przed takim smutnym losem.

Powieściopisarz kochał Paryż i całą jego architekturę, a Notre Dame stała się praktycznie jego bohaterem w katedrze Notre Dame. To prawda, że ​​wcale nie był tym, co kiedyś go widzieliśmy: stary i zgniły, jak zwiotczały starzec, od dawna wszystko w nim psuło się. We wstępie Hugo napisał, że chce zainspirować Francuzów do kochania architektury i nauczyć ich, jak to docenić. I wydaje się, że mu się udało: powieść stała się nieśmiertelna, a władze zainspirowane powieścią postanowiły przywrócić katedrę.

Przywrócenie miało miejsce przez dwadzieścia lat, od 1844 do 1864 r., A Notre Dame dosłownie zmartwychwstał. Następnie na stronie starego zdemontowano nową iglicę. Wykonany z dębu i pokryty ołowiem rozciągnął się na 96 metrów w niebo. Otaczały go postacie apostołów, którzy, na szczęście, nie ucierpieli w wyniku niedawnego pożaru: zostali najpierw usunięci z iglicy w celu prac konserwatorskich.

Pożar, który wybuchł pewnego dnia, bardzo zniszczył budynek, ale najgorszego udało się uniknąć. Zaraz po wyeliminowaniu pożaru francuski rząd ogłosił przebudowę katedry. Już wkrótce arcydzieło średniowiecznej architektury znów zacznie nas zachwycać swoją wielkością i gotyckim luksusem. I będzie patrzył na stolicę przez ponad sto lat.

Obejrzyj wideo: Laska Osy spuszcza wpieol i ma przez to problemy, ale Belzebiusz ją ratuje ! (Może 2024).