Dlaczego nie możesz jeść mielonych ciastek w Boże Narodzenie i innych dziwnych przepisów Anglii

Istnieje wiele legend o Wielkiej Brytanii, w tym pozornie śmieszne. Dlatego niektórzy uważają, że możesz pójść do więzienia, ponieważ zjadłeś placek na Boże Narodzenie, a przewodnicy opowiadają turystom, że zabrania się umrzeć w parlamencie. Jednocześnie sami Brytyjczycy wierzą w większość tych historii. Zastanówmy się, skąd wyrastają nogi i która z tych legend jest prawdziwa.

Zakaz śmierci w parlamencie

Jedna z legend miasta mówi, że w Westminster zabrania się śmierci. Dlatego każdy, kto czeka na tak smutny los w ścianach parlamentu, musi pilnie opuścić budynek, przenosząc się przynajmniej do karetki. Legenda pojawiła się ze względu na stare prawo: każdy, kto umiera w Westminster, ma prawo do drogiego pogrzebu kosztem skarbu państwa. Zatem ci, którzy nie należą do rodziny królewskiej, nie powinni mieć możliwości śmierci w ścianach biurowca.

Odwrotne zarzuty o zdradę stanu

Mit ten pojawił się w związku z nadejściem prawa zdrady stanu w 1848 r., Które zabrania wszelkich działań mających na celu „pozbawienie lub obalenie” królowej „cesarskiej korony Zjednoczonego Królestwa”. Ale nie ma ani słowa o markach. Dlatego przyklejenie odwróconego znaczka może spowodować problemy tylko w jednym przypadku: karta rodzinna dotrze z opóźnieniem do babci.

Za zjedzone ciasto na Boże Narodzenie - więzienie

I to jest naprawdę jedno z praw Anglii, choć w rzeczywistości nie działa. Wprowadzony przez Olivera Cromwella, żarliwego protestanta. Zakazał wielu uroczystości i świąt, w tym świąt Bożego Narodzenia z puddingami i nadziewanymi ciastami. Więc próbował walczyć z obżarstwem. Oprócz ciast, w kodeksie praw Wielkiej Brytanii do dnia dzisiejszego zachowano 11 przepisów z Cromwell, ale nie działają.

Chester pozwolił zabić Walię

Na początku XV wieku w mieście Chester doszło do powstania mieszkańców Walii - Walijczyków. Dlatego w 1403 r. Książę Walii, który później stał się Henrym V, zagroził walijskim egzekucją i wydał prawo, zgodnie z którym wszyscy mieszkańcy Walii mieli zostać wydaleni z Chester „pod groźbą dekapitacji”. A teraz minęło ponad sześć wieków, a współcześni politycy wciąż spekulują na temat tego prawa, chociaż jest to śmieszne. Tak więc w 2006 roku brytyjski aktor Adam Rickitt starał się dostać do Partii Konserwatywnej Wielkiej Brytanii, a jednym z jego zadań było uchylenie ustawy zezwalającej mieszkańcom Chester na zabijanie gości z Walii. Najwyraźniej Rickitt zapomniał o prawach człowieka i kilku innych ważnych prawach dotyczących morderstw i zabójców.

Londyńscy taksówkarze powinni mieć przy sobie siano

Jak myślisz, ilu Brytyjczyków wsiada do słynnej czarnej taksówki i myśli, czy w bagażniku jest bela siana? I chociaż każdego roku liczba takich Anglików dąży do zera, to jednak takie prawo faktycznie istniało. Ma to związek z taksówkarzami z XIX wieku, którzy nie potrzebowali benzyny, ponieważ załoga prowadzona była przez konie. Dlatego w 1831 r. Uchwalono prawo, że kierowcy muszą regularnie karmić konia, a zatem są zobowiązani do noszenia siana w wozie. Nawiasem mówiąc, prawo żyło bardzo długo, kiedy nie było widać koni: zostało anulowane dopiero w 1976 roku.

Szkoci mają obowiązek wpuścić każdego przechodnia w toalecie

W 2008 r. Prawo to uznano nawet za najśmieszniejsze. Jeśli jesteś w Szkocji i potrzebujesz toalety, każdy mieszkaniec musi wpuścić cię do domu.

Ale w rzeczywistości jest to mit i nie ma takiego prawa na papierze. Ta legenda wyrosła z powodu lokalnych zwyczajów: Szkoci są bardzo gościnni.

Nawiasem mówiąc, nie jest to jedyna legenda związana z toaletą w miejscach publicznych. Tak więc wielu Brytyjczyków uważa, że ​​jeśli podczas procesu trzymasz rękę na samochodzie, wszystko jest legalne i nie zostaniesz ukarany grzywną, a to nie będzie uważane za naruszenie porządku. Jednak w rzeczywistości możesz zostać ukarany wysoką grzywną.

Chłopcom w wieku poniżej 10 lat nie wolno oglądać nagich manekinów

I ta legenda wpadła nie tylko do umysłów Brytyjczyków, ale także do rosyjskojęzycznego Internetu. W rzeczywistości ta ustawa nigdy nie istniała: zaproponowano ją tylko do przyjęcia, ale nigdy nie weszła ona w życie do brytyjskiej karty.