Główne uprowadzenie XX wieku: gdzie zniknęła Bursztynowa Komnata

Zniknięcie Bursztynowej Komnaty jest być może jedną z głównych tajemnic XX wieku. Nie jest tajemnicą, że Bursztynowa Komnata, wystawiana dziś w Pałacu Katarzyny, jest tylko kopią, choć jak najbardziej zbliżoną do oryginału. Ale los tej Bursztynowej Komnaty, tej, która została przedstawiona rosyjskiemu cesarzowi Piotrowi I, jest owiany tajemnicą. Ponieważ została porwana podczas II wojny światowej i wywieziona poza Rosję, prawie nic nie wiadomo o jej losie.

Początkowo arcydzieło z bursztynu powstało w 1709 r. Dla pruskiego króla Fryderyka I, ale potem jego syn podarował tę szafę rosyjskiemu cesarzowi Piotrowi I. W 1717 r. Bursztynowe panele zostały dostarczone do Rosji i zainstalowane w jednej z sal Letniego Ogrodu w Petersburgu.

Później córka Piotra I, cesarzowej Elżbiety Pietrowna postanowiła przekształcić Bursztynowy Gabinet, czyniąc go większym i bardziej luksusowym. Pod kierunkiem F. B. Rastrelli w dekoracji bursztynowego biura pojawiły się lustra, mozaiki i inne elementy dekoracyjne. W wyniku przebudowy biuro nazwano „Bursztynowym pokojem”, ponieważ znacznie powiększyło się i zostało uzupełnione luksusowymi detalami. Bursztynowa sala z końca XVIII wieku znajdowała się w letniej rezydencji rosyjskich cesarzy - w Pałacu Katarzyny w Carskim Siole (nowoczesne miasto Puszkin).

W wyniku inwazji wojsk nazistowskich Pałac Katarzyny znalazł się na okupowanych terytoriach. Dziś trudno powiedzieć, dlaczego Bursztynowej Komnaty nie zabrano na ewakuację, jak to zrobiono na przykład z innymi arcydziełami Pałacu Katarzyny. Według jednej wersji, kiedy pracownicy muzeum zaczęli rozbierać pomieszczenie, delikatne bursztynowe panele zaczęły się kruszyć, więc postanowiono go pozostawić na miejscu, wcześniej chroniąc go przed skutkami bombardowania.

Według zachowanych dowodów, po zdobyciu przez nazistów pałacu Katarzyny Bursztynowa Komnata została rozebrana przez niemieckich żołnierzy w zaledwie 36 godzin i przetransportowana do Królewca (nowoczesnego rosyjskiego miasta Kaliningradu). W latach 1942–1944 Bursztynowa Komnata była wystawiana na Zamku Królewskim w Królewcu. Zdaniem naukowców pomieszczenie, w którym wykazano „dziedzictwo narodu niemieckiego”, jak nazywano Bursztynową, było mniejsze niż sala, w której został zainstalowany wcześniej. Z tego powodu niektóre panele były następnie przechowywane osobno. W 1944 r., Kiedy siły alianckie rozpoczęły ataki powietrzne na miasto, Bursztynowa Komnata została ponownie rozebrana i przechowywana w piwnicach zamku. Podczas szturmu miasta przez wojska radzieckie Sala Bursztynowa zniknęła, a jej ślady zaginęły na zawsze.

Jak się później okazało, zniknięcie części Bursztynowej Komnaty nastąpiło podczas jej usunięcia przez armię niemiecką z Rosji. Jeden z niemieckich oficerów, który brał udział w złupieniu pałacu Katarzyny, wziął ze sobą część bursztynowego arcydzieła, czego można było się spodziewać w czasie wojny. Jedna z florenckich mozaik pojawiła się nieoczekiwanie w 1997 roku, kiedy próbowali ją sprzedać. W wyniku długich postępów mozaika była własnością miasta Brema, które przekazało ją wraz z bursztynową komodą Muzeum Carskie Sioło.

Badacze podają kilka wersji dotyczących lokalizacji Bursztynowej Komnaty. Można go było spalić podczas bombardowania Królewca (ta wersja była uważana za priorytet przez długi czas po przeniesieniu Królewca do państwa radzieckiego) i mogła zostać przewieziona na terytorium Niemiec, gdzie nie można prześledzić jego śladów w warunkach odwrotu armii niemieckiej i zamieszania z ostatnich miesięcy wojny.

Badacze zajęli się korespondencją dyrektora Muzeum Pruskiego, które wystawiało „dziedzictwo narodu niemieckiego”, dr Alfreda Rode'a i Adolfa Hitlera. Pod koniec 1944 r. Führer zażądał dostarczenia Bursztynowej Komnaty do Berlina, na co dr Rohde odpowiedział, że panele zostały ukryte w niezawodnym bunkrze, a wysyłanie może być niebezpieczne. Jednak rozległe poszukiwania na terytorium Kaliningradu i całego regionu nie przyniosły żadnych rezultatów. Zgodnie z wynikami licznych nie tylko sowieckich, ale także międzynarodowych dochodzeń w sprawie poszukiwania Bursztynowej Komnaty, stwierdza się, że pomieszczenie to można zlokalizować wszędzie - od tajnych pochówków w Europie po prywatne kolekcje miłośników sztuki w USA.

W 2003 r. Zakończono prace nad stworzeniem dokładnej kopii Bursztynowej Komnaty, którą można podziwiać w Pałacu Katarzyny. Ale kopia jest kopią, a los prawdziwej Bursztynowej Komnaty wciąż ekscytuje umysły historyków, kryminalistów, dziennikarzy, polityków i osób publicznych. Ta kryminalna historia prześladuje więcej niż jedno pokolenie badaczy. Mimo że fragmenty prawdziwego arcydzieła z bursztynu pojawiają się okresowo w różnych częściach świata, jego los jest nadal nieznany.